Στις 18 Οκτωβρίου του 2011 κι ενώ η Ευρώπη είχε μπει πλέον για τα καλά στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση της νεότερης ιστορίας της, η Ευρωπαϊκή Εβραϊκή Ένωση κάνει την έναρξη των πρώτων εκλογών για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Κοινοβουλίου. Στις εκλογές έβαλαν υποψηφιότητα 1,000 Εβραίοι οι οποίοι κατοικούν και εργάζονται στις 54 χώρες της Ευρώπης (οι ευρωπαϊκές χώρες είναι 52, ερώτημα είναι ποιες άλλες δύο χώρες πήραν μέρος ως ευρωπαϊκές σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση). Η εκλογική αναμέτρηση έγινε μέσω διαδικτύου και διήρκεσε 4 μήνες. Στις 16 Φεβρουαρίου το πρώτο στην παγκόσμια ιστορία διακρατικό, εθνικοθρησκευτικό κοινοβούλιο γεννιέται μετά από ψηφοφορία 400,000 ψηφοφόρων από 47 ευρωπαϊκές χώρες με 120 βουλευτές, με έδρα τις Βρυξέλλες και συστεγασμένο στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Της Λίνας Στάμου

Ο Δημήτρης Τσαφέντας ήταν μιγάς. Δεν τον δεχόταν ούτε το κίνημα των Μαύρων του Μαντέλα (επειδή, ακριβώς, ήταν μιγάς) και ίσως γι αυτό να ξεχάστηκε από τους πάντες. Ο ίδιος ο Μαντέλα ειρωνεύτηκε και υποτίμησε την πράξη του “μπάσταρδου” Τσαφέντα, θεωρώντας μόνο τη δική του στάση ζωής (αναμένοντας να πέσει από μόνος του ο εχθρός) ως υπόδειγμα αντίστασης στο Απαρτχάιντ.

Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1918 από τον Κρητικό Μιχάλη Τσαφαντάκη και την ντόπια Αμίλια Βίλιανς. Γεννιέται έξω από το Λορέτζο Μάρκες την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης. Ο πατέρας του δουλεύει σαν επιστάτης σε κτήματα και η μάνα του είναι, όπως όλοι οι μαύροι, εργάτρια σε αυτά. Τα κτήματα τα είχε κάποιος Έλληνας Στρουθίδης. Με το που γεννιέται, η μάνα το παρατάει , υπάρχει και μια πληροφορία πως πέθανε στην γέννα μα δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά. Ο πατέρας Μιχάλης δεν είναι ακόμη παντρεμένος βλέπει το μωρό (δεν είναι μαύρο) και αποφασίζει να το αναγνωρίσει.

Εκτός από το σωματικό ξέσκισμα έντεκα ψυχές υπέστησαν την ξεφτίλα και τον εξανδραποδισμό από τα πουτανοκάναλα σε μια κοινωνία που είναι υπεύθυνη για το κατάντημα τους, μια κοινωνία που για μια ακόμη φορά έπεσε από τα σύννεφα. Πόσο πουσταριά μπορεί να είμαστε ώστε να φχαριστιόμαστε  το ξέσκισμα αυτών των ψυχών, που κατά βάθος ίσως να τις θεωρούμε υπεύθυνες για την κατάσταση της χώρας. Ακούστηκαν πολλά από τους ευτελείς δούλους της εξουσίας όπως: «ότι πηδιόταν χωρίς προφυλακτικό για μεγαλύτερη απόλαυση…» αλλά δεν άκουσα κανέναν να αναρωτηθεί τι είδους απόλαυση μπορεί να νιώθει κάποιος γαμώντας αυτά τα πλάσματα; Τα οποία σου ξαναθυμίζω ότι εγώ και εσύ τα καταντήσαμε πρεζόνια και άστεγα. Πάνω από 600 τηλεφωνήματα έπεσαν σε μια και μόνο εκπομπή προκειμένου να δουν τις φωτογραφίες από την λαχτάρα μήπως και κόλλησαν AIDS σε κάποιες από τις «απολαύσεις» τους. Και αυτοί οι 600 έχουν δικαίωμα ψήφου και θα κρίνουν το μέλλον την Κυριακή. Και όλα αυτά γίνονται για να καλυφθούν οι τριακόσιες πουτάνες που μας μόλυναν με το πολιτικό aids. Να σου στρέψουν την προσοχή σου αλλού για να μην ξεχνάς ότι πρέπει να φοβάσαι και το πόσο πολύ τους έχεις ανάγκη. Κανείς μας όμως δεν διαμαρτυρήθηκε για τις πουτάνες που μολύνουν ακόμη με πολιτικό aids. Αλλά αντίθετα, ακόμη επιδιώκουμε την «απόλαυση» της συνεύρεσης μαζί τους.

Του Simple Man

Όχι , δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Αφήστε μας να λύσουμε τα θέματα μόνοι μας αυτή την φορά. Δεν έχει ανάγκη από γάζες το δέντρο που κόπηκε από την ρίζα. Αφήστε το να βρει τον τρόπο μόνο του να ξαναθεριέψει ή αν δεν έχει γερές ρίζες να εξαφανισθεί για να μην μετατραπεί σε κισσό. Είναι συγκινητικές οι πικετοφορίες και τα κείμενα συμπαράστασης σας μέσω διαδικτύου αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Αργήσατε, Ευρωπαίοι, να κατανοήσετε τι μας φυλούσαν για το τέλος οι δικοί σας εξουσιαστές που έχουν τα τσιράκια τους στην Ελλάδα από την εποχή παλαιών Φιλελλήνων. Εθελοτυφλούσατε και τώρα τα γράμματά σας και οι δηλώσεις σας μοιάζουν με επικήδειο μπροστά σε μία ψαροκασέλα που μας έβαλαν για φέρετρο. Όχι δεν είμαστε όλοι Έλληνες, γιατί εμείς κάνουμε την απάνθρωπη πορεία  τώρα και γι’ αυτό αφήστε μας τουλάχιστον την ικανοποίηση να λέμε ότι ο δρόμος αυτός που παγώνει τα πόδια μας είναι αποκλειστικά δικός μας.

Δεν είμαστε όλοι Έλληνες, διότι ούτε εμείς εδώ κάτω στο Νότο των Βαλκανίων δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Από την μια μεριά έχουμε τους υποτακτικούς των κομμάτων νέων και νεοεισαγώμενων και από την άλλη τους μοναχικούς που προσπαθούν να σώσουν από τον βομβαρδισμό τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του να φέρεις το ασήκωτο όνομα Έλληνας. Για το λόγο αυτό όταν γράφετε επιστολές συμπαράστασης να βάζετε υποσημειώσεις σε ποιους τις στέλνετε γιατί σε αυτόν τον καφενέ στριμώχθηκαν αγρίως τα παλικάρια από τις αδελφές.  Αν το κάνετε για να προλάβετε το τσουνάμι που έρχεται προς τη μεριά σας τότε οι δηλώσεις συμπαράστασης φανερώνουν δειλία να αντιμετωπίσετε τα δικά σας ψηφισμένα εξουσιαστικά γουρούνια. Δηλώνετε φόβο για την πάρτη σας και όχι αλληλεγγύη για μας.

Το μόνο που μπορείτε να κάνετε μέσα από το φιλεύσπλαχνο  φιλελληνικό σας πνεύμα είναι να προστατέψετε από τα νύχια των δήθεν πολιτισμένων συμπολιτών σας τους Έλληνες που μεταναστεύουν για να επιβιώσουν στον δικό σας τόπο. Να γίνετε σύμμαχοι τους στο δικό σας έδαφος και όχι στο δικό μας γιατί αυτές οι συμμαχίες εισαγωγής μάς έχουν ακρωτηριάσει 200 χρόνια τώρα. Να μην αφήνετε κανέναν να τους πει: «Έλληνα, μού χρωστάς». Να υπερασπιστείτε τουλάχιστον αυτόν που μπορείτε και αφήστε εμάς ήσυχους αυτόν τον σκληρό χειμώνα που θα κάνει χρόνια να τελειώσει. Αφήστε μας ήσυχους διότι πρέπει να μάθουμε από την αρχή. Να καθαρίσουμε το τοπίο, να φτιάξουμε καινούργια θεμέλια, να ξεθάψουμε την σφαγιασμένη  μας ηθική. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, όχι για να μας θεωρείτε φίλους σας, αλλά για να ξαναγίνουμε η έμπνευσή σας.