Πριν καμιά πενηνταριά χρόνια προτάθηκε σε μια γερόντισσα πρόσφυγα να αγοράσει ένα ακίνητο στον τόπο που την έριξαν να ζήσει μετά την γενοκτονία στον Πόντο. Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Όχι παιδί μου γιατί ο πρόσφυγας είναι πάντα πρόσφυγας και από εδώ θα μας διώξουν κάποια στιγμή». Κάθε φορά που ακούω και βλέπω τα ρεπορτάζ της πουλημένης δημοσιογραφίας για την «μετανάστευση» των Ελλήνων αυτούς τους καιρούς στ’ αυτιά μου έχω την φωνή της γερόντισσας, διότι σήμερα δημιουργούν ακριβώς με την ίδια ψυχολογία πρόσφυγες που θα αισθάνονται ξένοι παντού χωρίς την δυνατότητα να κάνουν πράξη τον νόστο για την εστία τους.


Ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια είναι μια μεγαλοπρεπής  μπούρδα. Παρήλθον οι χρόνοι,  που η πολιτική και ο λόγος της ξεκίναγε από ιδεολογικές αρχές για την νομή της εξουσίας ή την αντιπολιτευτική δραστηριότητα. Η  προσπάθεια πολιτικοποίησης της σφαγής των Καλαβρύτων από τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ιδίου του αρχηγού του κόμματος,  επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την φθήνια των νοσηρών εγκεφάλων που διάλεξαν  τα κομματοτροφεία για να επιβιώσουν.

Του Ραδιολόγου

Στις 18 Οκτωβρίου του 2011 κι ενώ η Ευρώπη είχε μπει πλέον για τα καλά στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση της νεότερης ιστορίας της, η Ευρωπαϊκή Εβραϊκή Ένωση κάνει την έναρξη των πρώτων εκλογών για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Κοινοβουλίου. Στις εκλογές έβαλαν υποψηφιότητα 1,000 Εβραίοι οι οποίοι κατοικούν και εργάζονται στις 54 χώρες της Ευρώπης (οι ευρωπαϊκές χώρες είναι 52, ερώτημα είναι ποιες άλλες δύο χώρες πήραν μέρος ως ευρωπαϊκές σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση). Η εκλογική αναμέτρηση έγινε μέσω διαδικτύου και διήρκεσε 4 μήνες. Στις 16 Φεβρουαρίου το πρώτο στην παγκόσμια ιστορία διακρατικό, εθνικοθρησκευτικό κοινοβούλιο γεννιέται μετά από ψηφοφορία 400,000 ψηφοφόρων από 47 ευρωπαϊκές χώρες με 120 βουλευτές, με έδρα τις Βρυξέλλες και συστεγασμένο στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

date 20/10/12

Του Ραδιολόγου

Αν σε ενοχλεί η κακή χρήση της Ελληνικής γλώσσας μη διαβάζεις αυτό το κειμενάκι σε παρακαλώ. Επειδή βαρέθηκα να ακούω μαλακίες από τους σωτήρες χρόνια τώρα, έφθασε πια στην τρέλα ο εγκεφαλικός μου φλοιός από τις χοντρομαλακίες και των επίδοξων σωτήρων που ετοιμάζονται για μια ακόμη φορά να παίξουν τον ρόλο της βαλβίδας ασφαλείας για έναν λαό, που στην πλειοψηφία του, οδηγείται στην εξαθλίωση. Μέσα σε δυο μέρες ο λαοπρόβλητος και «αριστερός» Τσίπρας μού πέταξε δυο τούβλα που δεν καταπίνονται.

Της Λίνας Στάμου

Τάσος Κουράκης
Ο ποιητής των αιδοίων 
«Το Είναι του υπάρχοντος είναι αυτό που φαίνεται» έγραφε κάποτε ένας διάσημος φιλόσοφος της Αριστεράς και ιδεολογικό ίνδαλμα του χώρου, ο Ζαν Πολ Σαρτρ.  

Σύμφωνα με αυτή τη ρήση, το είναι του βουλευτή και υπεύθυνου για θέματα Παιδείας και Πολιτισμού στη σκιώδη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Τάσου (Αναστάσιου) Κουράκη, είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται: βαμμένο κατάμαυρο μαλλί -σαν τα μαύρα κοράκια του αλλοτινού ποιητή Φανφάρα- μοιραίο ύφος, κοφτή, βραχνή άρθρωση και φυσικά το απαραίτητο εξάρτημα κάθε γνήσιου επαναστάτη: η κόκκινη, δεμένη στον λαιμό μπαντάνα. Το αξεσουάρ που εγκαινίασε ως δείγμα εναλλακτικής τάσης ο Νίκος Παπάζογλου, υιοθετήθηκε κατ’ εξακολούθηση από άπαντα τα ριζοσπαστικά τέκνα της Θεσσαλονίκης και βρήκε την παντοτινή του κατάληξη στον λαιμό τού επίσης εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενου βουλευτή. Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κόμμα εξουσίας και τις επαναστατημένες Συνιστώσες αντιπροσωπεύουν πλέον δυναμικοί βουλευτές; Η μπαντάνα παρέμεινε ανένδοτα ριζωμένη στον λαιμό του ρήτορα Κουράκη, όπως το ίδιο συνέβη και με τη μακριά βαμμένη κόμη. Η τιμημένη αλογοουρά, συνώνυμη με το στάτους κάθε Ελληνα επαναστάτη -μαζί με μηχανή, στριφτά τσιγάρα και μαρξιστικά συνθήματα-, είναι το βασικό στυλιστικό χαρακτηριστικό του κ. Κουράκη, που δεν πτοείται ούτε από τα 60 έτη ζωής (και αντοχής), ούτε από τα ελαφρώς πεσμένα μαλλιά. Και φυσικά ανθίσταται στο πέρασμα του χρόνου καταφεύγοντας στην απόλυτη λύση της μπογιάς: ένας αριστερός με σεξαπίλ οφείλει να διατηρεί νεανικό σθένος και χαρακτήρα ώστε να μην επιτρέπει στο γκρίζο χρώμα να αποτελέσει εμπόδιο στο νεανικό ταμπεραμέντο. Ως εκ τούτου ο κ. Κουράκης διατηρεί μαύρη, μακριά κόμη συνήθως δεμένη σε αλογοουρά. Υπάρχει όμως και η ποίηση. Κι εδώ είναι που ξεδιπλώνεται όλο το ρητορικό μεγαλείο του υπεύθυνου για τον πολιτισμό -τυχαίο δεν νομίζω- κ. Κουράκη.


Σε άλλες περιπτώσεις ίσως να ήμουν η πλειοψηφία στην βουλή. Είμαι απλά ένα 40 τοις εκατό νούμερο που δεν πήρε μέρος ούτε σε αυτό το πανηγυράκι των εκλογών. Δεν είμαι απολιτίκ και επειδή με γνωρίζω καλά, ξέρω ότι αν έφτανα μπροστά στην κάλπη, μόνο και μόνο από συναισθηματισμό, θα ψήφιζα το κόμμα που μόνο στις ταυτότητες που φέρουν υποτίθεται ότι με εκπροσωπούν. Σε αυτούς πρώτους είπα ένα μεγάλο ΑΪ  ΓΑΜΗΣΟΥ. Είμαι απλά ένα νούμερο που δεν καταφέρατε να το εντάξετε σε κανένα υποκομματίδιο. Είμαι απλά ένα νούμερο που δεν ενδιαφέρεται για τα κεκτημένα του κώλου του, αλλά για κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό δεν το αποκτάς σε κανένα κομματοτροφείο. Δεν είμαι παλικάρι σαν και εσένα που έδωσες τον αγώνα σου για μια τίμια διακυβέρνηση σε ένα στυμμένο παιχνίδι του +50 εδρών μπόνους.
Είμαι απλά ένα νούμερο που τρομάζει όχι μόνο αυτούς που ψήφισαν ότι χρειάζονται πάση θυσία το κωλοδάχτυλο των δοσιλογικών μνημονίων και του ευρώ αλλά και τους άλλους που ψήφισαν, υποτίθεται, ενάντια.

Άντε γαμήσου ρε Αντώνη Σαμαρά και εσύ και η γαμημένη δεξιά και η Νέα Δημοκρατία σου μαζί που αφού για σχεδόν 2 συναπτά έτη μας είχες ζαλίσει τ' αρχίδια με το αντιμνημονιακό σου παραλήρημα έκανες τελικά τέτοια κωλοτούμπα που θα τη ζήλευε ακόμα και η Νάντια Κομανέντσι. Σε βλέπω ρε επαγγελματία γλύφτη εκτός από τη Ντόρα τον Καρατζαφέρη και τους Τζημερομαναίους να παρακαλάς στο τέλος μέχρι και τον Τσίπρα για να πραγματοποιήσεις το απατηλό σου όνειρο και να γίνεις επιτέλους και εσύ πρωθυπουργός. Προς το παρόν κάτσε στη γωνιά σου κλαψομούνη και να δοξάζεις το Θεό που δεν σου έκατσε ακόμα να κυβερνήσεις αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα και που για την κατάντια του φέρεις και εσύ και το σκατοκόμμα σου ακέραια την ευθύνη. Μου ήθελες και αυτοδυναμία ρε ζώο όρθιο.

Ο Δημήτρης Τσαφέντας ήταν μιγάς. Δεν τον δεχόταν ούτε το κίνημα των Μαύρων του Μαντέλα (επειδή, ακριβώς, ήταν μιγάς) και ίσως γι αυτό να ξεχάστηκε από τους πάντες. Ο ίδιος ο Μαντέλα ειρωνεύτηκε και υποτίμησε την πράξη του “μπάσταρδου” Τσαφέντα, θεωρώντας μόνο τη δική του στάση ζωής (αναμένοντας να πέσει από μόνος του ο εχθρός) ως υπόδειγμα αντίστασης στο Απαρτχάιντ.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1918 από τον Κρητικό Μιχάλη Τσαφαντάκη και την ντόπια Αμίλια Βίλιανς. Γεννιέται έξω από το Λορέτζο Μάρκες την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης. Ο πατέρας του δουλεύει σαν επιστάτης σε κτήματα και η μάνα του είναι, όπως όλοι οι μαύροι, εργάτρια σε αυτά. Τα κτήματα τα είχε κάποιος Έλληνας Στρουθίδης. Με το που γεννιέται, η μάνα το παρατάει , υπάρχει και μια πληροφορία πως πέθανε στην γέννα μα δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά. Ο πατέρας Μιχάλης δεν είναι ακόμη παντρεμένος βλέπει το μωρό (δεν είναι μαύρο) και αποφασίζει να το αναγνωρίσει.

Εκτός από το σωματικό ξέσκισμα έντεκα ψυχές υπέστησαν την ξεφτίλα και τον εξανδραποδισμό από τα πουτανοκάναλα σε μια κοινωνία που είναι υπεύθυνη για το κατάντημα τους, μια κοινωνία που για μια ακόμη φορά έπεσε από τα σύννεφα. Πόσο πουσταριά μπορεί να είμαστε ώστε να φχαριστιόμαστε  το ξέσκισμα αυτών των ψυχών, που κατά βάθος ίσως να τις θεωρούμε υπεύθυνες για την κατάσταση της χώρας. Ακούστηκαν πολλά από τους ευτελείς δούλους της εξουσίας όπως: «ότι πηδιόταν χωρίς προφυλακτικό για μεγαλύτερη απόλαυση…» αλλά δεν άκουσα κανέναν να αναρωτηθεί τι είδους απόλαυση μπορεί να νιώθει κάποιος γαμώντας αυτά τα πλάσματα; Τα οποία σου ξαναθυμίζω ότι εγώ και εσύ τα καταντήσαμε πρεζόνια και άστεγα. Πάνω από 600 τηλεφωνήματα έπεσαν σε μια και μόνο εκπομπή προκειμένου να δουν τις φωτογραφίες από την λαχτάρα μήπως και κόλλησαν AIDS σε κάποιες από τις «απολαύσεις» τους. Και αυτοί οι 600 έχουν δικαίωμα ψήφου και θα κρίνουν το μέλλον την Κυριακή. Και όλα αυτά γίνονται για να καλυφθούν οι τριακόσιες πουτάνες που μας μόλυναν με το πολιτικό aids. Να σου στρέψουν την προσοχή σου αλλού για να μην ξεχνάς ότι πρέπει να φοβάσαι και το πόσο πολύ τους έχεις ανάγκη. Κανείς μας όμως δεν διαμαρτυρήθηκε για τις πουτάνες που μολύνουν ακόμη με πολιτικό aids. Αλλά αντίθετα, ακόμη επιδιώκουμε την «απόλαυση» της συνεύρεσης μαζί τους.


Αγαπημένη μου Θεοδώρα.
Από καιρό θέλω να σου εκφράσω τον έρωτά μου και βρήκα την ευκαιρία τώρα, μετά την σκορδοκαΐλα σου για την μείωση των βουλευτών που επικαλείσαι μετά τον αδερφούλη σου.
Αγαπημένη μου, είπες: «είναι επιβεβλημένη η μείωση του αριθμού των βουλευτών, από την επιτακτική ανάγκη εξοικονόμησης των δαπανών λειτουργίας του πολιτικού συστήματος της χώρας, με αντίστοιχη διάσωση ή περιορισμό των μειώσεων στις συντάξεις και τα στοιχειώδη επιδόματα για τους ασθενέστερους πολίτες της χώρας».


«Οι επίσημοι είναι εκεί για να τιμήσουν αυτούς που πολέμησαν για την σωτηρία της πατρίδος». Είπε ο δήμαρχος των Ιωαννίνων, δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά σκατοπασόκος είναι, όπως και όλοι οι πολιτικοί γι’ αυτό χρησιμοποιούν την λέξη «σωτηρία» για ψωμοτύρι.
Όχι, τα παιδιά δεν έπρεπε όσο και αν τα πνίγει το δίκιο τους, να μουντζώσουν και ακόμη περισσότερο να αποκαλέσουν «μαλάκες» τους επίτιμους σωτήρες.
Μπορεί να μην έχουν βιβλία, μπορεί το μέλλον τους να είναι κατεστραμμένο από την ώρα της γέννησής τους, μπορεί να βλέπουν τους άνεργους γονείς τους να μην μπορούν να τους προσφέρουν πλέον ούτε ένα πιάτο φαΐ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να λοιδορούν το σύστημα και τους εκλεγμένους σωτήρες του.

Του Simple Man
Όχι , δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Αφήστε μας να λύσουμε τα θέματα μόνοι μας αυτή την φορά. Δεν έχει ανάγκη από γάζες το δέντρο που κόπηκε από την ρίζα. Αφήστε το να βρει τον τρόπο μόνο του να ξαναθεριέψει ή αν δεν έχει γερές ρίζες να εξαφανισθεί για να μην μετατραπεί σε κισσό. Είναι συγκινητικές οι πικετοφορίες και τα κείμενα συμπαράστασης σας μέσω διαδικτύου αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Αργήσατε, Ευρωπαίοι, να κατανοήσετε τι μας φυλούσαν για το τέλος οι δικοί σας εξουσιαστές που έχουν τα τσιράκια τους στην Ελλάδα από την εποχή παλαιών Φιλελλήνων. Εθελοτυφλούσατε και τώρα τα γράμματά σας και οι δηλώσεις σας μοιάζουν με επικήδειο μπροστά σε μία ψαροκασέλα που μας έβαλαν για φέρετρο. Όχι δεν είμαστε όλοι Έλληνες, γιατί εμείς κάνουμε την απάνθρωπη πορεία  τώρα και γι’ αυτό αφήστε μας τουλάχιστον την ικανοποίηση να λέμε ότι ο δρόμος αυτός που παγώνει τα πόδια μας είναι αποκλειστικά δικός μας.
Δεν είμαστε όλοι Έλληνες, διότι ούτε εμείς εδώ κάτω στο Νότο των Βαλκανίων δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Από την μια μεριά έχουμε τους υποτακτικούς των κομμάτων νέων και νεοεισαγώμενων και από την άλλη τους μοναχικούς που προσπαθούν να σώσουν από τον βομβαρδισμό τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του να φέρεις το ασήκωτο όνομα Έλληνας. Για το λόγο αυτό όταν γράφετε επιστολές συμπαράστασης να βάζετε υποσημειώσεις σε ποιους τις στέλνετε γιατί σε αυτόν τον καφενέ στριμώχθηκαν αγρίως τα παλικάρια από τις αδελφές.  Αν το κάνετε για να προλάβετε το τσουνάμι που έρχεται προς τη μεριά σας τότε οι δηλώσεις συμπαράστασης φανερώνουν δειλία να αντιμετωπίσετε τα δικά σας ψηφισμένα εξουσιαστικά γουρούνια. Δηλώνετε φόβο για την πάρτη σας και όχι αλληλεγγύη για μας.
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε μέσα από το φιλεύσπλαχνο  φιλελληνικό σας πνεύμα είναι να προστατέψετε από τα νύχια των δήθεν πολιτισμένων συμπολιτών σας τους Έλληνες που μεταναστεύουν για να επιβιώσουν στον δικό σας τόπο. Να γίνετε σύμμαχοι τους στο δικό σας έδαφος και όχι στο δικό μας γιατί αυτές οι συμμαχίες εισαγωγής μάς έχουν ακρωτηριάσει 200 χρόνια τώρα. Να μην αφήνετε κανέναν να τους πει: «Έλληνα, μού χρωστάς». Να υπερασπιστείτε τουλάχιστον αυτόν που μπορείτε και αφήστε εμάς ήσυχους αυτόν τον σκληρό χειμώνα που θα κάνει χρόνια να τελειώσει. Αφήστε μας ήσυχους διότι πρέπει να μάθουμε από την αρχή. Να καθαρίσουμε το τοπίο, να φτιάξουμε καινούργια θεμέλια, να ξεθάψουμε την σφαγιασμένη  μας ηθική. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, όχι για να μας θεωρείτε φίλους σας, αλλά για να ξαναγίνουμε η έμπνευσή σας.

tiktos