Η Αϊτή χτυπήθηκε αλύπητα από τον σεισμό
Κάθε φτωχός και η μοίρα του.
Ο πολύς κόσμος έτρεξε να συνδράμει από το υστέρημά του και το πλούσιο συναίσθημά του σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν και υποψιάζομαι ότι δεν θα τους ήθελαν για γείτονες.
Οι ΗΠΑ βρήκαν ευκαιρία να την κουτουπώσουν, και πολύ φοβάμαι ότι θα καρπωθούν όλες τις συνδρομές, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Στις 5 Μαρτίου του 2001, βασίλεψαν για πάντα, κάτι τεράστια πράσινα υγρά ματάκια. Αιτία, μια πολύ σπάνια αρρώστια που μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο στο Μεμόριαλ των ΗΠΑ. Οι γονείς του μικρού Παναγιωτάκη άνοιξαν έναν λογαριασμό στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, όπου γνωστοί, φίλοι και άγνωστοι από όλο το πανελλήνειο, κατέθεσαν χρήματα και μαζεύτηκε το ποσό των 296.404 ευρώ.
Το ποσό ήταν αρκετό για να μεταφερθεί ο μικρός Παναγιωτάκης στην Αμερική μαζί με έναν γονιό του, για να υποβληθεί σε θεραπεία.
Αλλά, η Εθνική Τράπεζα και το υπουργείο Υγείας δεν αποδέσμευαν τα λεφτά.
ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ.
Θα μου πείτε, στο δικαστήριο δεν κρίθηκε κανείς ένοχος και ότι οι γονείς πήραν αποζημείωση 2 εκκατομύρια ευρώ.
Όποιος φίλος αναγνώστης μπορεί να τιμολογήσει μια παιδική ψυχούλα, καλύτερα να μαζέψει τα μπογαλάκια του από αυτή την σελίδα.
Σήμερα ο μικρός Παναγιώτης Βασιλέλλης θα ήταν 12 ετών. Μπορεί να μην πετύχαινε η θεραπεία. Μπορεί, αλλά δεν έγινε καν η προσπάθεια.
Διότι ο Παναγιωτάκης τελικά έπασχε από την ανίατη γραφειοκρατία.
Γιατί τα λέω όλα αυτά, και τι σχέση έχουν;
Διότι ακούγοντας από το πρωί σε ραδιοφωνική μετάδοση τους εργολάβους και σωτήρες του πλανήτη και της Αϊτής, μου ήρθε στο μυαλό ο Παναγιωτάκης.
Όση βοήθεια και να μαζευτεί, δεν πρόκειται να πάει εκεί που πρέπει όταν πρέπει.
Για τους εργολάβους και σωτήρες του πλανήτη και της Αϊτής, αλλά και τους εργολάβους και σωτήρες της ζωής μας το παρακάτω τραγουδάκι.
Διότι χωρίς κέρδος από την εργολαβία, κανείς δεν σου δίνει σημασία.
25/1/10
25 Ιανουαρίου 2010 στις 5:23 μ.μ.
Ένας κόμπος που γίνεται θυμός και καταλήγει πάλι κόμπος. Και πάλι απ' την αρχή.
Κι οι μόνες λέξεις αποσιωποιητικά...