Ξεκινάς τα πρώτα χρόνια της ζωής σου εξερευνώντας το κόσμο.
Έχεις ως πρότυπό σου, ως ήρωά σου, κάποιον που ξέφυγε από τα τετρημένα της καθημερινότητας. Κάποιον που τόλμησε να κάνει το μεγάλο ταξίδι, κάποιον που ξεκίνησε να εξερευνήσει τον κόσμο, κάποιον που δεν είναι σαν τους κοινούς θνητούς, που κάνει πράγματα σπουδαία.
Και το παίρνεις απόφαση.
Όταν μεγαλώσω, θα γίνω πιο σπουδαίος απ’ αυτόν, θα πάω σε κόσμους παράξενους, θα παλέψω με άγρια θηρία, θα κάνω αυτά που δεν τόλμησε κανείς.
Και το κρατάς μέσα σου, εφτασφράγιστο μυστικό.
Τα χρόνια περνάνε, πηγαίνεις σχολείο, βάζεις και λίγο από το χαρτζιλίκι στον κουμπαρά για τα έξοδα του ταξιδιού. Έχεις και ένα ημερολόγιο στο οποίο θα καταγράψεις τις εμπειρίες του ταξιδιού «ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ».
Τα χρόνια περνάνε, με τον σύντροφό σου πλέον, μοιράζεσαι τα σχέδια για το μεγάλο ταξίδι της εξερεύνησης. Βάζεις χρήματα στον κουμπαρά.
ΟΥΠΣ!! Σε πιάνει το λάστιχο της ζωής. Σπας τον κουμπαρά για να το φτιάξεις. Και αρχίζεις πάλι από την αρχή, με καινούργιο κουμπαρά σιγά σιγά για το όνειρο.
Τα χρόνια περνάνε και οι κουμπαράδες διαδέχονται ο ένας τον άλλον, και πάλι από την αρχή προσπαθείς να γεμίσεις τον καινούργιο, σιγά - σιγά για το όνειρο. Για την εξερεύνηση των άγνωστων κόσμων.
Τα χρόνια περνάνε, τα μαλλιά έχασαν το χρώμα τους, το κορμί βάρυνε, το όνειρο ακόμη εκεί.
Και ανακαλύπτεις ότι οι σελίδες του ημερολογίου «ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ», είναι ακόμη λευκές, άδειες, κενές σαν να το αγόρασες χθες.
Ή μήπως όχι;
Μήπως δεν γνώρισες κόσμους αλλοπρόσαλλους;
Μήπως δεν πάλεψες με «άγρια θηρία», που προσπαθούσαν καθημερινά να σε κατασπαράξουν;
Μήπως η ζωή σου δεν ήταν μια περιπέτεια;
Και μάλιστα ΜΟΝΑΔΙΚΗ;
Υ.Γ: Αφιερωμένο σε όλους όσους μπορούν να σκεφτούν για μια στιγμή όπως τότε.
31/1/10
1 Φεβρουαρίου 2010 στις 5:15 π.μ.
Αδριφάκι σε βρίσκω νταουνιασμένο ή μου φαίνεται; Πάρτο από την αρχή σε παρακαλώ αυτά δεν τελειώνουν ποτέ.