Μ. Σάββατο.
Το φως ήρθε, μόνο του με το αεροπλάνο, με τιμές προέδρου της δημοκρατίας.
Κάτι τέτοια βλέπει και η ΔΕΗ, αγανακτεί και σου λέει ρε παπάρα εγώ σου δίνω κάθε μέρα φως σε τιμή κοψοχρονιάς και φωνάζεις με την παραμικρή αυξησούλα;;
Το φως ήρθε.... και ξεκίνησε ένας μαραθώνιος με ελικόπτερα αυτοκίνητα μοτοσυκλέτες για να το σκορπίσουν. Να σκορπίσουν μια ελπίδα τόσο απλόχερα, αλλά όπα... στάσου λίγο,,, δεν είναι για σένα φέτος... ίσως μια άλλη φορά...... του χρόνου ας πούμε...
Ο Χριστούλης παρά την κρίση, αναστήθηκε και φέτος, μιας και τον σταυρώσαμε έπρεπε να τον αναστήσουμε...... θα μου πείτε συμβολικά είναι όλα.... και γω θα σας πω ναι... αλλά προτιμώ την δική μου εκδοχή.
Ο Ιούδας και αυτός παρά την κρίση δεν έκανε καμιά περικοπή, 30 αργύρια παίρνω τόσα χρόνια και κουβαλάω και την ρετσινιά, αν δεν γουστάρετε να βρείτε άλλον να κάνει την βρομοδουλειά. Τι να του πεις; Και που να ψάχνεις μέρες που είναι να βρεις δοσίλογο.. είναι όλοι σε άδεια... και έτσι μένει ο Ιούδας στην ρουτίνα του.
Βεγγαλικά και πυροτεχνήματα έκαναν την νύχτα μέρα, μερικά δαχτυλάκια κόπηκαν, βγήκαν και λίγα ματάκια.... αλλά τι να κάνουμε το απαιτεί το έθιμο της τελευταίας δεκαετίας.
Καταβροχθίστηκε και η πολυπόθητη μαγειρίτσα, με τα αβγουλάκια, και το τζατζικάκι, και λες ρε πούστη μου μια σφαγή που θα καταλήξει το πρωί στο βόθρο...
άντε το πολύ πολύ το μεσημέρι για τους δυσκοίλιους.
Ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου/
Αλλά όχι για τις δικές μου.
(που λέει και το άσμα)
Άρα δεν αναστήθηκε για να φέρει φως σε εμένα.
Προσωπικά τον προτιμώ σαν έναν μάγκα που σταυρώθηκε για τις ιδέες του.
ΥΓ।και αυτό το λέω γιατί ξέρω πολλές στο χωριό μου αλλά και αλλού που γκαστρώθηκαν με τον «κρίνο», αλλά τα παιδιά τους, οι πιστοί της θρησκείας της αγάπης δεν τα λένε χριστούς, αλλά μπάσταρδα.
4/4/10
4 Απριλίου 2010 στις 8:40 μ.μ.
Ξέρεις τι επικίνδυνο πράμα είναι αυτός ο κρίνος; Πας να τον μυρίσεις και πριν καλά καλά το πάρεις χαμπάρι παίρνουν φωτιά τα μπατζάκια σου... μπρος εσύ, ξοπίσω τα ερείφια... σιχτιρίζοντας τον Ιούδα που δουλειά δεν είχε και κάθε χρόνο τα ίδια...