Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν οι Τούρκοι, οι οποίοι είχαν πάρει φόρα και καταχτούσαν ότι βρίσκαν στο διάβα τους. Κάναν γιουρούσι από τα βάθη της Ασίας και σταματημό δεν είχαν. Κάπου στο μέσον πετάχτηκε και ένας Ταμερλάνος , και η Ευρώπη γλύτωσε και πέρασε στην αναγέννηση.

Λοιπόν, οι Τούρκοι βρήκαν ένα κόλπο για να μην σπαταλάνε στρατιώτες και άλλο προσωπικό που θα τους ήταν χρήσιμο σε περεταίρω κατακτήσεις. Βάζουν τους υποταγμένους να πληρώνουν φόρους και εις αντάλλαγμα τους επιτρέπουν μια κάποια διοικητική αυτονομία. Στο Ελλαδιστάν θα ευδοκιμήσει τα μάλα η συμπαθής τάξη των κοτζαμπάσηδων, δηλαδή με το αζημίωτο τοποτηρητών των τουρκικών συμφερόντων, ένα είδος δωσίλογων διαρκείας που έλεγε ο Ραφαηλίδης.

Τέλος πάντων, μετά από τετρακόσια χρόνια κατοχής, γίνεται μια επανάσταση... σουρουμουτού και τσιτσιρί και δυο τούβλα όρθια.... την συνέχεια λίγο πολύ την γνωρίζετε, άλλωστε ποίος είμαι εγώ που θα τα βάλω με τον Παπαρρηγόπουλο κι όχι μόνο;! Τέλος πάντων, οι Τούρκοι έφυγαν οι Κοτζαμάσηδες μείναν.

Δεν υπάρχει λάθος. Κοτζαμάσηδες, από το κοτζάμ που σημαίνει τεράστιο και μάσηδες από το μάσα που σημαίνει τρώω τον αγλέουρα με δέκα μασέλες.

Έμειναν λοιπόν οι κοτζαμάσηδες, που είναι 300 και επειδή αλλάξαν τα πράγματα και εκσυγχρονιστήκαμε τους διαλέγουμε κάθε τέσσερα χρόνια και επειδή είναι σπουδαίοι τζουμπαναραίοι τους φυλάμε στο παλάτι.

Τζουμπάνος είναι σλάβικη λέξη και σημαίνει αρχηγός νομάδων και από εκεί προέκυψε και ο τσέλιγκας που σημαίνει ιδιοκτήτης μεγάλου κοπαδιού, αλλά και γενάρχης μιας φάρας.

Υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι κοτζαμάσηδες διάσπαρτοι, στους ΟΤΑ, έτσι λέμε τώρα τα τσιφλίκια που είναι μικρά φέουδα.

Τώρα οι κοτζαμάσηδες έβαλαν μυαλό και δεν την πατάνε όπως τα παλιά τα χρόνια.

Έφτιαξαν στρατό που απαρτίζεται από δυο σώματα. Τους ένστολους, που ανέλαβαν την φύλαξη της χώρας από τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς και τους τρομοκράτες. Και τους μη ένστολους που εισπράττουν τους φόρους και είναι κοτζαμασηδότεροι των κοτζαμάσηδων. Σωστοί γενίτσαροι.

Όλοι αυτοί οι κοτζαμάσηδες ανέλαβαν να εισπράττουν τον ετήσιο φόρο για τα ξένα συμφέροντα.

Με το αζημίωτο φυσικά.

Ένα είδος δωσίλογων διαρκείας που λέει ο Ραφαηλίδης.