Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένας τεράστιος κάμπος με όλων των λογιών τα οπωροφόρα δέντρα. Το θέαμα ήταν καταθλιπτικό και αποκρουστικό, διότι μέχρι εκεί που έπιανε το μάτι σου έβλεπες πράσινο και την άνοιξη, κατά την ανθοφορία, η μυρουδιά των ανθών κάλυπτε την ευωδιά των βόθρων και των ανύπαρκτων βιολογικών καθαρισμών, πράγμα απαράδεκτο για τα εκλεπτυσμένα ρουθούνια μας. Τα πουλιά έκαναν τόση φασαρία, που δεν μπορούσες πλέον να ακούσεις το τιτίβισμα των κομμένων εξατμίσεων και την αηδονολαλιά του Τερλέγκα συνοδευόμενη με το λίκνισμα του άπλυτου οινοχόου, καθώς έτσι εδιδάχθει στα πρωινά τηλεπανεπιστήμια.
Ώσπου μια μέρα ανέτειλε ο ήλιος πράσινος και ξημέρωσε και για τον κάμπο η πράσινη ανάπτυξη. Την έφερε ένας γεροδεμένος άνδρας με μουστάκι και το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας, που αφού είπε στους αγρότες ότι όχι μόνο υπάρχουν λεφτά, βρήκε τρόπο να τους εξασφαλίσει ένα σίγουρο εισόδημα, αρκεί βέβαια να ξεπαστρέψουν αυτά τα τρε μπανάλ δέντρα, και να τα αντικαταστήσουν με τα πιο σικ δέντρα, τα φωτοβολτόδενδρα. Τους είπε ότι τους έχει εξασφαλισμένο πελάτη για τους καρπούς των φωτοβολτόδεντρων, με εγγυημένη τιμή για εφτά χρόνια.
Οι κακομοίρηδες από την χαρά τους δεν πίστευαν στα αυτιά τους και τον ρώτησαν αν αυτά που τους λέει είναι σίγουρα.
Όπως σας βλέπω και με βλέπεται τους είπε, εξάλλου από πίσω είναι και η Ε.Ε. η οποία στηρίζει και προωθεί με αγάπη τόσα χρόνια τον αγρότη.
Τους είπε ακόμη ότι αυτό το πρόγραμμα τυγχάνει θαυμασμού από μεγάλες προσωπικότητες, όπως η Τζούλια Αλεξανδράτου, η οποία δήλωσε ότι από δω και στο εξής θα φοράει πάντα φωτοβολταϊκό στριγκάκι με το οποίο θα φορτίζει τον δονητή της, και συμβουλεύει το ίδιο να πράξουν και 300 της βουλής.
Μόλις άκουσαν το όνομα της Τζούλιας τότε πείσθηκε και ο τελευταίος άπιστος Θωμάς.
Αυτά τους είπε ο ολυμπιονίκης της κωλοτούμπας.
Δεν τους είπε όμως ότι θα πρέπει να γραφτούν στο ΤΕΒΕ και να ανοίξουν βιβλία στην εφορία, και ότι τα έσοδα που θα προσκομίζουν από τα νέα φρούτα δεν θα τους φτάνουν να πληρώσουν ούτε το ΤΕΒΕ, πόσο μάλλον να πληρώσουν τον ΦΠΑ ή να εξοφλήσουν κάποτε τα δάνεια που πήραν.
Δεν τους είπε ότι τα ήδη υποθηκευμένα σπίτια και χωράφια τους στην αγροτική, όταν την αγοράσει μια γερμανική ή κινεζική τράπεζα ή οποιαδήποτε άλλη, αυτά θα αποτελούν γερμανικό, κινεζικό ή οτιδήποτε άλλο έδαφος. (κάπως έτσι δεν έγινε και το ισραήλ;)
Αλλά η χειρότερη προδοσία είναι άλλη. Δεν τους προφύλαξε ή δεν τους έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου η κόκκινη πανοπλία τους. Αυτή η πανοπλία που υποτίθεται ότι φτιάχτηκε γι’αυτούς. Για άλλη μια φορά αυτή η κόκκινη πανοπλία αποδείχθηκε μια απλή εκτονωτική βαλβίδα στην χύτρα του συστήματος.
Δεν γαμιέται.
Ένα ξεπούλημα πάνω, ένα ξεπούλημα κάτω, ποια η διαφορά;
2 Σεπτεμβρίου 2010 στις 5:25 μ.μ.
Ουτι ρέγκα δε θα τσ΄ μείν' για να κλάψουν αδιρφέ.