Ανδρώθηκε την εποχή που ο καταλληλότερος ίδρωνε να διώξει την αναχρονιστική δραχμή και μοίραζε πλούτο σε κάθε Έλληνα μέσω χρηματιστηρίου. Γόνος εκλεκτός της επαναστατημένης γενιάς του πολυτεχνείου, ο Λάκης, δεν γνώρισε φουρτούνες γιατί ο μπαμπάς δεν ήθελε να περάσει το παιδί από τις συμπληγάδες της φτώχειας. Κονόμησε χοντρά ο Λάκης εκείνη την εποχή ακόμα και από τις επιδοτήσεις που έδινε ο καταλληλότερος σε γυναίκες να παρατήσουν το νοικοκυριό και να κάνουν μαγαζιά με δάνεια τραπεζών τις οποίες ο καταλληλότερος είχε βάλει καλά στο παιχνίδι. Τον Λάκη δεν τον ένοιαζε αν η ψευτοεπιχειρηματική φιλοδοξία της γυναικούλας του διέλυε μια αγορά που δεν σήκωνε περισσότερες επιχειρήσεις σε κάθε κατηγορία. Αφού του είχε πει ο καταλληλότερος να πλουτίσει το έκανε ευλαβικά.

Την εποχή που ήρθε ένας άλλος καταλληλότερος ο Λάκης έχοντας χάσει τον πλούτο που είχε κερδίσει στα χαρτιά έτρεξε να κονομήσει από τα stage που του πρότεινε ο νέος καταλληλότερος βολεύοντας εαυτόν, γυναίκα και παιδιά. Την ίδια εποχή αγανακτούσε για τους νεκρούς των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο και αλλού αλλά και πάλι ο ίδιος καταλληλότερος τον έπεισε ότι αν πάρει ένα καλό δάνειο αγροτουριστικό θα κάνει έναν καλό ξενώνα ξεφεύγοντας από την μικροαστική ζωή για να γίνει απευθείας μεγαλοαστός. Ιδιοκτήτης Ξενοδοχείου ο Λάκης! Έτσι ο καταλληλότερος εκείνης της εποχής κουράστηκε κάνοντας τον Λάκη τόσο ευτυχισμένο που απολάμβανε 3 μισθούς με την ελπίδα της μονιμοποίησης μέσω stage, ενός Ξενώνα με υπόγειο πάρκινγ να βάζει το suv του αλλά και την σύνταξη τυφλότητας που κατάφερε να αποκτήσει από τους προηγούμενους καταλληλότερους αν και η όρασή του ήταν καλύτερη από αυτή του γερακιού.

Όταν ο κουρασμένος καταλληλότερος παρέδωσε σε έναν ξεκούραστο καταλληλότερο ο Λάκης χάρηκε γιατί ο καινούργιος βρήκε τα λεφτά που έλειπαν και λέει τώρα με την πράσινη ανάπτυξη τον δέσαμε τον γάιδαρο, θα φάμε με χρυσά κουτάλια. Όταν άκουσε πως τα λεφτά που είχε βρει ο καταλληλότερος τα είχαν φάει παρέα με έναν Πάν Κάλο, δεν ανησύχησε γιατί ο νέος καταλληλότερος του πρότεινε να υποθηκεύσει τον ξενώνα αλλά και τα χωράφια που ήταν ήδη υποθηκευμένα για να κάνει επένδυση σε ηλιοσυλέκτες για παραγωγή ενέργειας. Στη μέση του πουθενά ο Λάκης έβαλε και ταμπέλα στην καινούργια του επιχείρηση με ροζ χρωματάκι: «Solar Park, ο Λάκης». Έτσι αφού ο πια ο ήλιος δουλεύει για τον Λάκη όλα πάνε καλά. Μια μέρα άκουσε να κατέβουν όλοι στις πλατείες πήγε και αυτός στην πλατεία άραξε κάτω από μία ομπρέλα παρήγγειλε μια φραπεδούμπα κράτησε και τη μία πλευρά του πανό που έγραφε «Αγανακτισμένος» έκανε μερικές μπουρμπουλήθρες όταν τελείωσε ο φραπές και γύρισε σπίτι.

Άραγε ποιος είναι αυτός ο Λάκης;

Μην είναι ο καθηγητάκος που παράταγε το μάθημα στις 10 το πρωί για να δει τις τιμές των μετοχών στην τράπεζα;

Μην είναι ο εργάτης που πήγαινε με τα ροζιασμένα χέρια το μεροκάματό του για να το επενδύσει ο τραπεζίτης;

Μην είναι ο βιοτέχνης που έπαιρνε επιδοτήσεις για ανάπτυξη και τις κατέθετε σε λουλούδια στα πόδια μιας τραγουδιάρας;

Μην είναι ο αγρότης που αντί να καίει αυτόν ο ήλιος τώρα δουλεύει για πάρτη του;

Μην είναι η Σούλα του διπλανού διαμερίσματος που το salon de coiffure το μετέτρεψε σε spa center;

Μήπως ο Λάκης είναι η μάνα μου η οποία μια μέρα που γύρισα σπίτι με ρώτησε: «Βρε παιδί μου, πόσο κάνει η μετοχή να πάρουμε κι εμείς να αγοράσουμε γκαρσονιέρες να τις νοικιάσουμε σε φοιτητές να κονομήσουμε όπως η κυρά Μαρίτσα και η κυρά Κούλα;»

Τελικά οι καταλληλότεροι μέχρι και τη μάνα μου έκαναν Λάκη.