Το μεγαλύτερο στριπτήζ του αιώνα παρακολουθήσαμε χθές. Ένα ξεβράκωμα άνευ προηγουμένου. Φάνηκε ο κώλος ολονών των σωτήρων εργατοπατέρων και κομματόσκυλων καθώς και αυτών που επιμένουν στις κομματικές ταμπέλες. Άλλο η ιδεολογία και άλλο η κομματολογία. Στις 26 ημέρες που βρίσκεται ο κόσμος στις πλατείες, τουλάχιστον στις μισές προσπάθησαν να παρεσφρύσουν οι πληρωμένοι «αντιεξουσιαστές» του παρακράτους. Αλλά κάθε φορά τους απωθούσε ο κόσμος. Τα κομματόσκυλα καθημερινά προσπαθούν να περάσουν την γραμμή του κόμματός τους, αλλά το γράψιμο και το κράξιμο που τρώνε είναι όλο δικό τους. Γιατί τέτοιο ζόρι ρε παιδιά να ηγηθείτε του αυθορμήτου; Της καθεστωτικής αριστεράς φάνηκε επιτέλους ο ρόλος της ακόμη και από τους γκαβούς. Ενώ στις εκλογές έβγαινε και παπαρολογούσε για την αποχή επειδή χάνουν κομμάτι της πίτας ελέγχου, δήλωσε ότι θα απέχει από το ψήφισμα του μεσοπρόθεσμου. Δεν το καταψηφίζει, απέχει. Έτσι και χθες οι επαγγελματίες καταγγέλοντες αριστεροί, κατήγγειλαν την «προβοκάτσια» των «αντιεξουσιαστών», που το μοναδικό όχημα που θα μπορούσε να τους μεταφέρει μέσα στην πλατεία ήταν αυτό της ΑΔΕΔΥ και της ΓΕΣΕΕ. Στην πολιτική δεν υπάρχουν τυχαία. Όσο τυχαία είναι και η αναστολή της απεργίας των «δημοσιογράφων» μισή ώρα πριν αρχίσει το πανηγύρι. Ήταν αυτό το κάτι που περίμεναν οι δυνάμεις καταστολής για να διαλύσουν την αγανάκτηση. Αλλάδεν τα κατάφεραν. Τις τελευταίες μέρες δεν χέζω. Τα κρατάω για να χέσω στους λάκκους των αργυρώνητων επαγγελματιών κομματοσκυλικών εργατοπατέρων.