Την τελευταία εβδομάδα περνώ αρκετό καιρό στο νοσοκομείο εξαιτίας  μιας εισαγωγής ενός πολύ δικού μου προσώπου.
Έρχομαι αντιμέτωπος με πράματα και θάματα, με καταστάσεις που δοκιμάζουν τα όρια της αντοχής και της υπομονής.
Από την πνευμονολογική στην καρδιολογική κλινική, από την θαλπωρή και την στοργή στην πλήρη αδιαφορία, από τον γιατρό που σκίζεται στον ντόκτορ γραψαρχίδα .


Κόσμος και κοσμάκης τρομοκρατημένος να στριφογυρνά σαν νετρόνιο γύρω από τον εαυτό του με τη μάσκα στο πρόσωπο φοβούμενος ότι κόλησε την γρίπη της τηλεόρασης επειδή τον πόνεσε η παρανυχίδα του.
Οι γιατροί να τους εμβολιάζουν μόνο όταν είναι κάμποσοι μαζεμένοι γιατί το φυαλίδιο είναι των δέκα δόσεων.
Και κάθε μεσάνυχτα φεύγοντα; αντικρίζω το ίδιο θέαμα.
Ένα καταπράσινο τοπίο.
Από τις πεταμένες μάσκες.


Ο ήχος στην καρδιολογική κλινική το ίδιο μονότονος και το βράδυ πιο έντονος.
Μπιπ........μπιπ......μπιπ......μπιπ......μπιπ......μπιπ......από τους καρδιογράφους.
Χθές βράδυ βγήκα από το δωμάτιο για να πάω στο κυλικείο να πάρω νεράκια να κάνω και ένα τσιγαράκι.Βηματίζοντας έξω από τα δωμάτια έβλεπα τους ασθενής, άλλον να κοιμάται άλλον να βλέπει τηλεόραση,οι περισσότεροι δηλαδή πως αλλιώς να σκοτώσουν την ώρα τους,τους συνοδούς να είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Σε τρία δωμάτια παρακολουθούσαν το ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ.
Ο ήχος ίδιος μπιπ......μπιπ......μπιπ......μπιπ......μπιπ......μπιπ......
Φθάνω στα ασανσέρ.
Χαλασμένα. Οι τεχνικοί προνόησαν για την σωματικη αγωγή ασθενών και συνοδών.
Καλά να κατεβείς από τον τέταρτο, η επιστροφή όμως; σκέτος γολγοθάς.
Πήγα στο κυλικείο ψώνισα ,βγήκα έξω έκανα ένα τσιγαράκι ξελαμπικάρισα και πήρα τον δρόμο της επιστροφής για τον τέταρτο όροφο της καρδιολογικής κλινικής.
Μεταξύ τρίτου και τετάρτου ορόφου κάτι είχε αλλάξει, κάτι πλανιώταν στον αέρα.
Φθάνoντας επιτέλους στο τέταρτο ήρθε η στιμή της αποκάλυψης.
Της μεγάλης στιγμής του ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ όπου κλαίει ή μάνα κλαίει το χαμένο παιδί κλαίει η παρουσιάστρια κλαίειι το κοινό και παίρνει σβάρνα και τους τηλεθεατές.
Ο ήχος είχε αλλάξει μπιπ.μπιπ.μπιπ.μπιπ.μπιπ.μπιιιιπ.μπιιιιιπ από τα τρία δωμάτια που πήγαινε το κλάμα γόνα και οι νοσοκόμες δεν ήξεραν προς τα που να τρέξουν για να αλλάξουν κανάλι.


Χέσε τα μηχανάκια της AGB σου λέω.

date 27/11/09

14 σχόλια to “Χέσε AGB”

  1. Ανώνυμος
    27 Νοεμβρίου 2009 στις 6:28 μ.μ.

    Αχ ρε Τικτακο μου
    Σ'ευχαριστω
    Κ.

  1. Ελιά Μαϊστρα
    27 Νοεμβρίου 2009 στις 8:04 μ.μ.

    Περαστικά..ολόψυχα..

  1. Ανώνυμος
    27 Νοεμβρίου 2009 στις 9:56 μ.μ.

    Και γαμώ τα "καπνογόνα" μας έριξες.
    Γρήγορα σπίτι σας.
    Από την καρδιά μου.

  1. Φώντας
    27 Νοεμβρίου 2009 στις 11:48 μ.μ.

    Από καρδιάς οι ευχές μου να πάνε όλα καλά. Τα υπόλοιπα αδερφέ τικτο είναι όπως τα λες. Σκέτη τυραννία έγιναν οι παλιομαλάκες απάνθρωποι που το παίζουν "συνάνθρωποι".

  1. tiktos
    28 Νοεμβρίου 2009 στις 6:40 π.μ.

    @ ανώνυμε,

    @ ελιίτσα,

    @ φοράδα,

    @ Φώντα,

    σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για την συμπαράσταση.
    Τα πράγματα πηγαίνουν όλο και καλύτερα,έτσι για να μπώ στο μάτι ενός μαλακογιατρού που καταδίκασε ψυχολογικά τον ασθενή με την πρώτη ματιά ότι θα μείνει κατάκοιτος, επειδή προφανώς στραβογάμησε το προηγούμενο βράδυ.
    Αν γάμησε ποτέ του.

  1. Ελιά Μαϊστρα
    28 Νοεμβρίου 2009 στις 6:52 π.μ.

    Καλημέρα..
    Μην τους πιστεύεις..Θα τα πούμε..ίσως καμιά φορά για το χάλι τους. Ολα να πάνε καλά..αλλά μην τους πιστεύεις (για τον συγκεκριμένο λέω)

  1. Iptamenos Ollandos
    28 Νοεμβρίου 2009 στις 9:53 μ.μ.

    Περαστικά και υπομονή και από εμένα Τίκτος. Κοίτα τα θετικά. Έχει ένα φίλο εκεί κοντά του. Πόσοι δεν έχουν ούτε αυτό.

  1. tiktos
    29 Νοεμβρίου 2009 στις 1:50 μ.μ.

    @ Ελιίτσα,
    σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται να ακούσεις το κάτι παραπάνω.
    Να ανέβει η ψυχολογία ρε παιδί μου.
    Όσο δεν το κάνουν δεν τους ακούω.

    @ιπτάμενε,
    φίλε μου όλοι πρέπει να έχουν κάποιον.
    Όπως μια γριούλα προχθές,όταν της ζήτησαν τα στοιχεία,τον μόνο που είχε ήταν ένας ταξιτζής που την έφερε και της έδωσε το τηλέφωνό του αν συμβεί οτιδήποτε να τον φωνάξει.
    Ένας άγνωστος.
    Αδερφέ ώρες ώρες ξέρεις τι σκέφτομαι;

  1. τάκης τυρταίος
    29 Νοεμβρίου 2009 στις 5:18 μ.μ.

    Τίκτο ,τις ειλικρινείς ευχές μου
    για γρήγορη ανάρρωση, η οποία εκτός
    απο φάρμακα χρειάζεται πρωτίστως
    ψυχολογία όπως ανέφερες.
    Για τους γιατρούς τι να πούμε/
    καλή υπομονή μαζί τους,ελίτ βλέπεις.

    Υ.Γ.μαζί με σένα θα πετάξω κι εγώ
    με την αρρώστια μας!

  1. tiktos
    29 Νοεμβρίου 2009 στις 8:08 μ.μ.

    @
    takis tyrtaios,
    ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    Όσο για την κότα,απ΄ότι βλέπω,θα μου κάνει παρέα αρκετά χρόνια ακόμη.

  1. μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
    30 Νοεμβρίου 2009 στις 5:01 μ.μ.

    Είχα μέρες να μπω στο internet.
    Τώρα μπήκα και τώρα είδα πως έχεις τρεχάματα με νοσοκομεία.
    Πραγματικά σου εύχομαι να περάσουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα.

    Όσο μπορείς κράτα το χιούμορ σου ακμαίο - ίσως το μόνο αντίδοτο για τα χαλασμένα ασανσέρ!

  1. tiktos
    1 Δεκεμβρίου 2009 στις 6:30 π.μ.

    @
    Μια φορά κι έναν τρελό,
    σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    Το χιούμορ και η ψυχολογία μας έκαναν χθές να βγούμε νικητές από το νοσοκομείο σε αντίθεση με την πρόγνωση του Dr.arxidi.

  1. Ανώνυμος
    2 Δεκεμβρίου 2009 στις 10:47 μ.μ.

    Tiktos
    Πάντως στο Γοργοπόταμο δεν ήταν οι αρχειομαρξιστες, οι ευρωκομουνιστές, οι μαοικοι οι οικολογριες οι gayστες γενικά κανενας πουστης synrizas.

  1. tiktos
    3 Δεκεμβρίου 2009 στις 12:54 π.μ.

    @
    ανώνυμος,
    οι απόγονοι αυτών που ήταν στον Γοργοπόταμο είναι ακριβώς αυτό που αναφέρεις