Το ποδόσφαιρο είναι όπως η ζωή.
Φοράς παντελόνια, παίζεις τίμια και αποδέχεσαι τις ήττες όπως τις νίκες. Μαθαίνεις από αυτά και προσπαθείς να βελτιωθείς.
Ή παίζεις μόνο για την πάρτη σου με αυτοσκοπό τη νίκη
ή βγαίνεις απ'το γήπεδο, ακόμα και νικημένος, με το κεφάλι ψηλά.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι της κυρίας Μανίνας Ντάνου.

Το οφσάιντ είναι θεμελιώδης κανόνας του ποδοσφαίρου. Εξίσου σημαντικός με το ότι απαγορεύεται να πιάνεις την μπάλα με τα χέρια.

Το παραδέχομαι, το ποδόσφαιρο είναι ένα καθαρά αντρικό άθλημα. Όταν γράφω όμως «αντρικό», δεν περιορίζω αυτή την έννοια στο φύλο. Είναι ένα παιχνίδι γι' αυτούς που «φοράνε παντελόνια», όπως θα έλεγε η γιαγιά μου και όλες οι παλιότερες γυναίκες που είχαν ταυτίσει το ισχυρό φύλο με τα κότσια. Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να είναι άντρας, γυναίκα ή γκέι - η λεβεντιά δεν έχει φύλο ούτε καθορισμένο σεξουαλικό προσδιορισμό.

Έτσι, ορισμένες φορές αναρωτιέμαι πώς γίνεται τόσοι ανεγκέφαλοι και δειλοί άνθρωποι να λατρεύουν ένα τόσο ευφυές και γενναίο παιχνίδι. Πώς γίνεται άτομα που στήνουν ύπουλες ενέδρες και ξυλοκοπούν αμέριμνους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας που έχουν έρθει για να παρακολουθήσουν το σύλλογο τους να παίζει μπάλα (βλ. Αρειανούς έναν- , τον φιλάθλων του Ερυθρού Αστέρα πρόσφατα), να αγαπούν πραγματικά το παιχνίδι του οποίου βασικός κανόνας είναι το οφσάιντ - το πιο συγκλονιστικό συστατικό στοιχείο του ποδοσφαίρου, αυτό που το κάνει να διαφέρει από όλα τα υπόλοιπα αθλήματα. Τι σου λέει το οφσάιντ; Πως δεν επιτρέπεται να βάλεις γκολ πίσω από την πλάτη του αντιπάλου, ' δεν μπορείς να βγεις μόνος σου ή να κατοικοεδρεύσεις μπροστά στο αντίπαλο τέρμα και να σκοράρεις από θέση ισχύος, χωρίς να δώσεις την ευκαιρία στον αντίπαλο να αμυνθεί. Το μεγαλείο του ποδοσφαίρου έγκειται στο ότι για να βάλεις γκολ θα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις - αν είσαι μάγκας, πέρνα τον και βάλ' το.

Το πόσο. δε, εγγενές χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου είναι το οφσάιντ αποδεικνύεται από την Ιστορία. Η σημερινή μορφή του ποδοσφαίρου είναι αποτέλεσμα μιας συμφωνίας κυρίων που υπέγραψαν οι εκπρόσωποι δώδεκα αγγλικών ομάδων το 1863 σε μια ταβέρνα του Λονδίνου. Οι ομάδες ενστερνίστηκαν τους κανόνες που είχε καθιερώσει το 1846 το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Εκτός από τη ρητή απαγόρευση της χρήσης του χεριού στο άθλημα, η συμφωνία του Λονδίνου δεν περιόριζε ούτε τον αριθμό των παικτών ούτε την έκταση του γηπέδου ούτε το ύφος του τέρματος ούτε τη διάρκεια των αγώνων. Οι αγώνες διαρκούσαν δύο με τρεις ώρες και οι παίκτες κάπνιζαν και συζητούσαν όταν η μπάλα παιζόταν μακριά τους. Στα 1864 δεν είχε γεννηθεί ακόμα καν η θέση του τερματοφύλακα. Από τότε όμως υπήρχε, ναι υπήρχε, το οφσάιντ.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για ανθρωποειδή που έχουν την εντύπωση πως κατέχουν την αποκλειστικότητα και την πρωτοκαθεδρία στα γήπεδα. Είναι κρίμα που θιασώτες και φανατικότεροι δήθεν του αθλήματος παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές άτομα που στην πραγματικότητα δεν ξέρουν καν από ποδόσφαιρο - προσωπικά πιστεύω πως δεν το παρακολουθούν καν, με άλλα ασχολούνται κατά τη διάρκεια του αγώνα. Φαίνεται πως παρ' ότι οι γυναίκες παραδοσιακά θεωρούνται εντελώς ανίκανες να αντιληφθούν τι είναι το οφσάιντ (είναι αλήθεια, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο για τις περισσότερες), πολλοί άντρες είναι αρκετά εκπαιδευμένοι να το σφυρίξουν αν χρειαστεί, στην πραγματικότητα, όμως, λίγοι καταλαβαίνουν το μεγαλείο του.

date 4/11/09

9 σχόλια to “Οφ σάιντ”

  1. Ανώνυμος
    4 Νοεμβρίου 2009 στις 7:44 μ.μ.

    Α ρε Μπλανκο ..............ολο οφ σαιντ και δοκαρια φετος..........
    Εμπρος της ΑΕΚ παλληκαρια........λεμε τωρα!!!!!
    Στο καταπληκτικο κειμενο της Κας Ντανου θα συμφωνησω οτι οσοι εχουν την πρωτοκαθεδρια σημερα στο ποδοσφαιρο ειναι τουλαχιστον λαμογια και απατεωνες.
    Ομως η ΑΕΚ ειναι ΑΕΚ και δεν θα πεθανουμε κουφαλα νεκροθαφτη

  1. Ανώνυμος
    4 Νοεμβρίου 2009 στις 7:45 μ.μ.

    Θα ηθελα να προσθεσω οτι τελευταια το οφ σαιντ το ξεχασαν και οι διαιτητες...........-))

  1. Iptamenos Ollandos
    4 Νοεμβρίου 2009 στις 9:07 μ.μ.

    Καλά τα λέει η Κα Ντάνου. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το γήπεδο είναι μέρος εκτόνωσης. Και ως τέτοιο θα μαζέψει κάθε καρυδιάς καρύδι. Και η θρασυδειλία δυστυχώς θεωρείται εκτόνωση για διεστραμμένα μυαλά.

  1. tiktos
    4 Νοεμβρίου 2009 στις 10:41 μ.μ.

    @ ανώνυμε,
    το οφ σάιντ το ξεχάσαμε όλοι μας σε όλες τις μορφές της ζωής.
    Και το χειρότερο, είναι μεταδοτικό στους μικρότερους.

    @ iptamenos,
    Αδερφέ σίγουρα είναι ένα μέσο εκτόνωσης αλλά και κοινωνικό οικονομικό πολιτικό φαινόμενο.
    Το θέμα είναι θα γίνουμε σαν αυτούς, μέσα και έξω από γήπεδα βουλή δημόσιο βίο ή θα βρούμε τρόπους να περιορίσουμε την καφρίλα;
    Ως πότε θα σκοράρουν πίσω από την πλάτη μας;

  1. kakalon
    5 Νοεμβρίου 2009 στις 12:54 π.μ.

    Μας καταντήσανε όλους
    of mind

  1. tiktos
    5 Νοεμβρίου 2009 στις 1:09 π.μ.

    @ kakalon,
    χρίζουμε βοηθείας.


    ΥΓ. ώ πόσο αγαπώ το off side

  1. Iptamenos Ollandos
    5 Νοεμβρίου 2009 στις 9:53 π.μ.

    Δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες έτσι, αν και θα έπρεπε να ξέρω καλύτερα. Είπαμε είμαι και αργόστροφος.
    Αυτός που βλέπει την καφρίλα δεν συμμετέχει. Αλλά δεν μπορεί και να την αλλάξει για τους άλλους. Μπορεί με το παράδειγμα του να τους πείσει ότι ζουν στην καφρίλα, αλλά δεν ελπίζω και πολλά γιατί όπως λέει και μια ινδιάνικη παροιμία: "Δεν μπορείς να ξυπνήσεις αυτόν που κάνει ότι κοιμάται"

  1. Ανώνυμος
    5 Νοεμβρίου 2009 στις 10:49 π.μ.

    Τους μικρους μη τους φοβασαι.
    Αυτοι θα μας σωσουν.

  1. tiktos
    5 Νοεμβρίου 2009 στις 10:05 μ.μ.

    @ iptamenos,
    καταπληκτική παροιμία.Όλο εκπλήξεις είσαι.

    @ ανώνυμε,
    σε αυτό ελπίζω