Δυο λόγια για τον Κυριάκο Σιμόπουλο που τόλμησε να αντιγράψει την «μελέτη» της Θάλειας Δραγώνα,
Ο Κ.Σιμόπουλος υπήρξε ένας μεγάλος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ιστορικός ερευνητής. Το έργο του, αξιόλογο, αξιόπιστο και πλούσιο. Αν και τα «κυκλώματα» και τα ΜΜΕ τον «έθαψαν» κυριολεκτικά! Αν και οι κριτικοί βιβλίου τον αγνόησαν επιδεικτικά! Τα βιβλία του προτιμούνται ιδιαίτερα από τον σκεπτόμενο Έλληνα.
Η προσφορά του στον Ελληνισμό είναι ανεκτίμητη, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από την Ελληνική πολιτεία και τους πνευματικούς φορείς του τόπου. Στο δε Ελληνικό κράτος δεν περίσσευε ποτέ μια τιμητική διάκριση γι’ αυτόν που σε όλη του την ζωή κατακεραύνωνε τους «στυλοβάτες» του έθνους, ενώ απλόχερα τις μοίραζε στους «προσκυνητές» του, που ίσως δεν το άξιζαν.
Ο Κ. Σιμόπουλος δεν φοβήθηκε ποτέ μη χαρακτηρισθεί αιρετικός ή αντιεθνιστής, γιατί σε όλα του τα έργα, κάθε αράδα είναι τεκμηριωμένη, εκφράζει την ιστορική αλήθεια με αποδεικτικά στοιχεία.
Θεωρούσε οτι:
«Οι περισσότεροι από τους ιστορικούς ήταν όργανα των εξουσιών και δεν έκαναν άλλο από το να υμνολογούν και να δοξολογούν τους αυθέντες τους. Αλλά το χειρότερο ήταν ότι απέκρυπταν την αλήθεια. Τις σφαγές και την τραγωδία των λαών. Τη διαφθορά της εξουσίας. Τα εγκλήματα και την αχρειότητα των ηγεμόνων.»
«Αυτή η ψευδολογία και η απάτη της ιστορίας έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Έτσι ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι πολίτες όλων των εθνών θαυμάζουν κατάπτυστους ηγεμόνες.»
«Οι αποκαλούμενοι "Μεγάλοι" της ιστορίας, ήταν όλοι σφαγείς λαών, διεφθαρμένοι και εγκληματικοί.»
«Ο μύθος για τους "Μεγάλους" της ιστορίας, από τις βδελυρότερες απάτες, έχει εδραιωθεί διαμέσου των αιώνων σε όλα τα έθνη.»
«Η προσωνυμία "Μέγας" δεν οφείλεται στην αρετή, στο ήθος και την προσφορά τους αλλά στους πολεμικούς θριάμβους κατά τη διάρκεια κατακτητικών εκστρατειών που στοίχισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και προκάλεσαν ανήκουστες συμφορές στους λαούς. Και το πιο τραγικό: Η φήμη τους παραμένει ζωντανή και διαιωνίζεται ακόμα και μετά την πτώση τους, ακόμα και μετά τα ολοκαυτώματα και τα τρομακτικά δεινά που άφησαν πίσω τους. Την καλλιεργούν και την ωραιοποιούν οι κατοπινές απολυταρχικές και εξαχρειωμένες εξουσίες.»
«...η εξουσία είναι πανταχού παρούσα και έχει πάντοτε αποκρουστικό πρόσωπο. Μπορούμε να την επισημάνουμε σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, από τα βάθη των αιώνων ως το σύγχρονο κόσμο, από την απολυταρχία ως τα συνταγματικά και φιλελεύθερα πολιτεύματα. Παντού, ωστόσο, και πάντοτε το πρόσωπό της είναι το ίδιο, απεχθές και μιαρό, αντιλαϊκό και ανήθικο.»
«Η σύγχρονη εξουσία υποτάσσει τους πολίτες με την ένταξή τους στα κομματικά ποιμνιοστάσια, με τα παραισθησιογόνα των γηπέδων και κυρίως με τα αποχαυνωτικά και τοξικά καταπότια της ραδιοτηλεοπτικής τεχνολογίας. Με τα ΜΜΕ διοχετεύει στην κοινωνία την ιδεολογία της "νεοφιλελεύθερης" ηγεμονίας: λατρεία του χρήματος, καταναλωτική φροντίδα, πάθος για προσωπική επιτυχία με τον πιο άγριο, απάνθρωπο και χυδαίο ανταγωνισμό.»
«Η διαφθορά δεν αποτελεί περιστασιακό φαινόμενο, δεν αφορά μερικά άτομα διαβρωμένα, δεν πρόκειται για τυχαίες και απροσδόκητες ρωγμές που θα κλείσουν, για μια ιάσιμη λοίμωξη. Είναι διαχρονικό φαινόμενο, συμφυές με την άσκηση της εξουσίας, το κυριότερο χαρακτηριστικό της. Ταυτίζεται με την πολιτική και τους πολιτικούς, είναι η ψυχή και το οξυγόνο του συστήματος.»
Δε δίστασε να αγγίξει ακόμα και ζητήματα ταμπού, όπως η Εκκλησία:
«Κάθε εξουσία έχει ροπή προς τη διαφθορά. Ακόμα και η εκκλησιαστική. Το πάθος για δύναμη και πλούτο και ο ανταγωνισμός για αξιώματα άρχισαν πολύ νωρίς στην Εκκλησία. Εξαγορά επισκοπικών θέσεων -σιμωνία- και διεκδίκηση των πρωτείων με μέσα που υπονόμευαν και γελοιοποιούσαν τη διδασκαλία του Χριστού, το κήρυγμα της εγκράτειας, της λιτότητας και ευσπλαχνίας...»
Αποσπάσματα από την εφημερίδα «Νέα της Μεγαλουπόλεως»
Φίλε επισκέπτη τούτης της σελίδας, δεν θα σου πω εγώ τι είναι αλήθεια και τι όχι, τι να πιστέψεις και τι όχι.
Αυτό είναι στο χέρι σου, στην κρίση σου και στα βιβλιοπωλεία.
Ο αγώνας της κάθε εξουσίας να αντικαταστήσει γίγαντες του πνεύματος όπως ο Σιμόπουλος με νάνους αντιγραφείς και πληρωμένους δραγωνοδημόσιους υπάλληλους που ταυτίζονται με την ¨δημοκρατία" είναι αέναος. Όμως το αληθινό από το κομματοσκυλικό σε διατεταγμένη υπηρεσία απέχουν έτη φωτός.
Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι θα ανεβάσεις το IQ σου μελετώντας τα πονήματα που πετάει στον αέρα κάθε εξουσιαστής μέσω των υποτακτικών του, δείχνει το πραγματικό IQ αυτού που το υποστηρίζει αλλά μάλλον καθορίζει και το μέγεθος της αμοιβής του.
Εξ άλλου μελετάς ότι επιλέγεις και όχι ό,τι σε σέρνουν να μελετήσεις οι "υποστηρικτές" των "διανοούμενων" της κάθε κυβέρνησης, που κάτι θέλει να προωθήσει, χρησιμοποιώντας ως προπέτασμα καπνού τον κάθε τυχάρπαστο που την προσκυνάει.
9/1/10
9 Ιανουαρίου 2010 στις 5:28 μ.μ.
Τίκτο, αυτή ήταν τάπα μεγατόνων.