10 π.μ. ακούω κορναρίσματα και σφυρίγματα. Δεν δείνω σημασία. Ξανά τα ίδια. Βγαίνω στην εξώπορτα. Ένα χέρι μέσα από ένα αυτοκίνητο με καλεί κοντά του. Είναι ο ταχυδρόμος.

-Τι θες;

-φιιιουυυ (σφύριγμα)

-Τι θες ρε πάλι; Τα πέταγες τα γράμματα στις λάσπες, σου έβαλα γραμματοκιβώτιο. Ήταν ψηλά και δεν το έφτανες χωρίς να βγεις από το αυτοκίνητο, συνεχίζεις να τα πετάς, το ξήλωσα και το έφτιαξα στα μέτρα σου. ΤΙ ΘΕΣ; ΡΙΞΤΟ ΜΕΣΑ.

-φιιιουυυ και γνέμα

Πλησιάζω, έχοντας στο μυαλό μου πουλάκια και πεταλουδίτσες.

-άιντι γλήγουρα έχουμι κι άλλις δλιές όχι μόνο ισένα (με παρατήρησε)

-Γαμώ το δημόσιό σου

-Βάλει υπουγραφή

-Που;

-Δεν γλέπς; Εκεί που’ναι οι άλλις.

-Είναι άλλη στο όνομά μου.

-Κι τι σ’φταίου εγώ που ου άλλους τν έβαλι μεγαλύτερη.

Υπογράφω,παίρνω το συστημένο το ανοίγω.

ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ-ΥΠΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΟΑΕΕ (κοινώς ΤΕΒΕ)

Αρπάζω τους φακέλους με όλα τα Ε και τα βιβλιάρια του ΤΕΒΕ, καβαλάω το όχημα και βουρ στην πόλη για τα γραφεία του ΤΕΒΕ. (αχ αυτή η πόλη, το λίκνο της αντιπαροχής και του δημοσίου υπαλλήλου)

11 π.μ φθάνω στο ΤΕΒΕ, μπαίνω στα γραφεία.

-Καλημέρα, έχω ένα θέμα με την ανάκληση της απόφασης για την απαλλαγή μου από το ταμείο σας.

-Σε όλους το στείλαμε.

-Και τι γίνεται τώρα; Με στέλνετε να ασφαλιστώ στον ΟΓΑ και θέλω 1 μήνα ακόμη γαι να έχω δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Τώρα, από ότι καταλαβαίνω, θα με βάλετε να ξαναασφαλιστώ στο ΤΕΒΕ και να περιμένω ένα εξάμηνο ακόμη για να έχω ασφάλεια.

-Δεν ξέρω εγώ από αυτά,ρώτα τις κυρίες απέναντι.

-Μάλιστα. Πάω στις κυρίες.

-Καλημέρα σας,. θέλω να....

-Περιμένετε έχουμε δουλειά.

-Μάλιστα.

Η μία έπινε καφέ και έτρωγε το κουλουράκι της, κάνοντας ότι διαβάζει διάφορα έγγραφα και έχοντας γεμίσει με σουσάμι το σύμπαν. Η άλλη, 50φεύγα , καθόταν πλάγια στο γραφείο της σταυροπόδι, με μίνι τζίν φούστα που φαινόταν μόνο οι ωοθήκες της και τσιμπούσε μια μια τις σταφίδες από το σταφιδόψωμο με τα ξεβαμμένα νύχια της. Μετά από δέκα λεπτά,αυτή με το σουσάμι μου λέει

-Περίμενε λίγο πιο πέρα. Μην στέκεσαι πάνω από το κεφάλι μου.

-Μάλιστα.

Αφού πήγα λίγο παραπέρα, αρχίζουν την κουβέντα.

-Που λες Νίτσα, χθες έβλεπα ένα ντουκιμαντέρ στουν σκάι.

-χμμμ ( η Νίτσα)

-Που λες ήταν με κάτ φίδιααα, τι να σ’λέου!!

-Ούιι γιέ μ (η Νίτσα)

-Κι ήταν ένας μεγάλους βόας που πήγινει να βρεί να φάει..

-Σκάσι μουρή, εγώ δεν τα βλέπου αυτά, σκιάζουμι.

-Κι πήγι κοντά σι ένα μιγάλο πουντίκ, και χάααααπ τό ΄φαγι.....

-σκάση μουρή..

-Κι ξέρς πως έκανι του πουντίκ;

-Πως;

-Κχχχχχ (συγνώμη φίλε αναγνώστη, αλλά είναι πέραν των δυνατοτήτων μου να οπτικοποιήσω αυτόν τον ήχο. Ούτε ο Τζορτζ Λούκας θα το κατάφερνε)

Τα νεύρα μου είχαν γίνει τσατάλια, τα μάτια μου κόκκινα και κόντευαν να πεταχτούν από τις κόγχες. Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι να ηρεμήσω. Σκέφτηκα πως αυτοί εκεί στο BBC πρέπει να είναι πολύ προκομμένοι άνθρωποι, γιατί συμπυκνώνουν τις κινηματογραφήσεις μηνών ή και χρόνων σε ένα μισάωρο ντοκιμαντέρ και αυτές οι δυο έχουν ξεπεράσει την μια ώρα.

Αυτές οι δυο; Δεν είχα προλάβει να συνέλθω και βλέπω την Νίτσα να έχει φύγει για να προλάβει να ψωνίσει και η άλλη εξαφανισμένη.

Πλήρης απόγνωση. Είναι αυτή η στιγμή που είτε σκοτώσεις κάποιον, είτε κλάσεις είναι το ίδιο και το αυτό.

Πλησίασα την έξοδο με σκυμμένο το κεφάλι.

Και έφυγα.

Ηττημένος.


date 15/1/10

22 σχόλια to “Χάααπ κχχχχ”

  1. Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:04 μ.μ.

    Μπα που να τους σπάσει η ανάρτηση στο πρώτο κομποκλίτσι!
    ( την έμαθα πρόσφατα και πολύ ζαχάρωσα που κόλλησε )

    Να πας τη Δευτέρα και να τους πας πεσκέσι το φιδάκι το Διαμαντή. Από του Σκάι πες τους, που είναι τόσο φανατικές.

  1. bbimbo ( PR PROFILE )
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:30 μ.μ.

    ..εγώ τώρα τί να μπεδρεύομαι...!?!
    ..αφού ο κλήρος έπεσε στον διαμαντή

  1. OXΙά
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:44 μ.μ.

    Συγνώμη τικτο που δεν είμαι τόσο μεγάλο φίδι να καταπιώ όλες τις κλάνες και τους αγάμητους του δημοσίου. Κουράγιο αδελφέ, είμαστε πολλοί.

  1. μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:45 μ.μ.

    Ρε τίκτο δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν έχω καμιά εξυπνάδα να σου πω. Απλά σου χαμογελώ ηλίθια, άπραγα...

  1. Iptamenos Ollandos
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:50 μ.μ.

    Τον έφαγες τον Φώντα μ' αυτόν τον καλυσίγελο. Γέλασα αδελφέ, αλλά ντρέπομαι...

  1. Iptamenos Ollandos
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 9:55 μ.μ.

    Αδελφέ επειδή αισθάνομαι άσχημα που γέλασα, το παρακάτω για παρηγοριά στον άρρωστο όπως λένε...

    Όταν ο Θεός δημιούργησε τα έθνη, έδωσε στο κάθε έθνος από δύο αρετές. Έτσι, έκανε του Αμερικανούς τακτικούς και νομοταγείς, τους Γερμανούς αποφασιστικούς καου μελετηρούς, τους Ιάπωνες εργατικούς και υπομονετικούς, και ούτω καθεξής.
    Για τους Έλληνες είπε, θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και θα δουλεύουν στο δημόσιο. Όταν τελείωσε τη δημιουργία του κόσμου, τον πλησίασε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:
    -Κύριε, έδωσες σε όλα τα έθνη από δύο αρετές, αλλά στους Έλληνες έδωσες τρεις. Αυτό θα τους κάνει πολύ ισχυρούς και θα διαταράξει τις ισορροπίες πάνω στη γη.
    -Έχεις δίκιο Γαβρίλε, είπε ο Κύριος. Στάθηκα απρόσεκτος και αυτή η απροσεξία μου θα κάνει τους Έλληνες να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο. Κάτι πρέπει να κάνω αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τις αρετές που τους έδωσα, κι άρχισε ο Θεός να ψάχνει να βρει μια λύση.
    -Το βρήκα! Θα παραμείνουν οι τρεις αρετές, αλλά κάθε Έλληνας θα μπορεί να κάνει χρήση μόνο των δύο.

    Κι έτσι έγινε:
    Αν ένας Έλληνας είναι τίμιος και δουλεύει στο Δημόσιο, δεν είναι έξυπνος.
    Αν είναι έξυπνος και δουλεύει στο Δημόσιο, δεν είναι τίμιος.
    Αν είναι έξυπνος και τίμιος, δεν δουλεύει στο δημόσιο.

  1. pølsemannen
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 10:04 μ.μ.

    Δεν υπάρχει σωτηρία με το δημόσιο, άστα.

    Προσευχήσου στον Μεγάλο Σουβλακέα μήπως κάνει το θάμα Του!

  1. τάκης τυρταίος
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 10:15 μ.μ.

    Αυτοί μόνο με τον γνωστό Κρητικό.ΜΟΝΟ.Γκόλ και ξύλο.

  1. ellinaki
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 10:41 μ.μ.

    Τη Δευτέρα λοιπόν, θα πας ένα δωράκι στη Νίτσα, μέσα σε ένα κουτί. Ξέρεις τι θα έχει μέσα το κουτί...

  1. Ελιά Μαϊστρα
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 10:51 μ.μ.

    Τον κάκτο δεν τον ειχες μαζί σου;

  1. Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
    15 Ιανουαρίου 2010 στις 11:23 μ.μ.

    Είμαι 9 χρόνια χαζή Ολλανδέ.
    Μπορεί και άτιμη.
    Παίζει και τα δύο.

  1. Saq
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 12:31 μ.μ.

    Δεν φταίνε αυτοί, έτσι έμαθαν και κάνουν, εμείς φταίμε που δεν αντιδράμε.Ίσως τότε να αλλάξει κάτι.

  1. ΛΕΩΝ
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 12:32 μ.μ.

    Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω.....!
    Αλήθεια είμαι σε αδιέξοδο κι όχι μόνο για τέτοια σκηνικά, αλλά για πολλά ακόμα!
    Κουράγιο.....?

  1. Φώντας
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 2:54 μ.μ.

    Αδριφάκι
    Πόσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος δεν λέγεται. Κουράγιο!!!!

  1. Iptamenos Ollandos
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 4:38 μ.μ.

    Ερωτευμένη,
    ένα ανέκδοτο ήταν που το είπα για να γελάσει λίγο το πικραμένο χείλι του αδελφού μου. Δεν είναι δυνατόν να κατηγοριοποιούνται όλα.
    Ο Newton ανέφερε ένα καλό παράδειγμα αντίδρασης από έξω. Το ίδιο μπορούν να κάνουν πολλά άτομα από μέσα. Χαζή δεν είσαι αν κρίνω από τις αναρτήσεις που κάνεις, άρα μπορείς εσύ και μερικοί άλλοι να κάνουν την διαφορά από μέσα.

  1. Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 5:41 μ.μ.

    Ολλανδέ

    αυτοσαρκάστηκα, μην ανησυχείς. Δεν παρεξηγούμαι τόσο εύκολα.
    Μεταξύ μας, έχει μια κάποια βάση το ανέκδοτο.

    Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρίσκεσαι μέσα σε βούρκους και να μη σε καταπίνουν.

  1. grsail
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 6:37 μ.μ.

    Κάθε φορά που σκέφτομαι «τι φταίει βρε παιδί μου» καταλήγω -μονότονα- στην νόθα Ελληνίδα Μαντάμ Σουσού (βλ. φαταούλω, μπάσταρδη και δήθεν Ελληνική αστική τάξη) και στα πουλητάρια που μέσα από υπόγειες διαδρομές έχουν την εξουσία στα χέρια τους από τότε που φτιάχτηκε αυτό το κράτος …

    Δεν φταίνε επομένως οι δύο κυρίες … προτείνω να τις αφήσεις να ολοκληρώσουν την συζήτησή τους περί του πως κάνει το πουντίκ … αυτός που τις έφτιαξε τέτοιες που είναι και αυτός που τις «τοποθέτησε» στις θέσεις τους φταίνε …

  1. μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
    17 Ιανουαρίου 2010 στις 12:12 μ.μ.

    Πέρασα να τσιμπήσω τη φωτογραφιούλα σας από το προφίλ σας κατ' εντολήν ΘΕΟΥ...
    Επιμένεις να μη βάλω αυτή με το μαγιώ; :-))

  1. tiktos
    17 Ιανουαρίου 2010 στις 7:40 μ.μ.

    Αγαπητοί αναγνώστες, συγνώμη που θα απαντήσω σε όλους μαζί.
    Ανέφερα αυτή την περίπτωση γιατί είναι κωμικοτραγική και όχι σκέτα τραγική. Ανήκει στο 0,01% από αυτά που έχω τραβήξει από τους δημόσιους.
    Θεωρώ τον εαυτό μου ευγενικό και κάθε φορά εξαντλώ την υπομονή και από το τελευταίο μου κύτταρο.

    Από το 81 και μετά, ο Ανδρεας έδωσε υπόσταση στον κάθε δημόσιο υπάλληλο,αφού πρώτα φίλησαν κατουρημένες ποδιές και άπλυτους κώλους για έναν διορισμό που η πλειοψηφία δεν τον άξιζε. Από τη στιγμή που νομιμοποιήθηκαν ο συνδικαλισμός τους αρχίζει και τελειώνει στην τσέπη τους, παίρνουν (δεν λέω κερδίζουν) περισσότερα χρήματα από έναν εργάτη πράγμα αδιανόητο για μένα.
    Αλλά δεν τους φτάνουν,θέλουν κι άλλα,θέλουν μίζα και το κυριότερο να σε δουν να σέρνεσαι στα πόδια τους για να απολαύσουν τον θρόνο που κατέχουν. Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και αν τολμήσεις να τους αγγίξεις στέλνουν τις ειδικές μονάδες του στρατού τους.
    Θα μου πείτε υπάρχουν και εξαιρέσεις.
    Μπορεί, αλλά εγώ κατάντησα τυφλός.
    Και μιας και γίνεται λόγος για δημοψηφίσματα τώρα τελευταία, ας γίνει ένα δημοψήφισμα για τους δημοσίους υπαλλήλους, να δούμε τελικά ποιος είναι ο εχθρός.

  1. Pink_Fish
    18 Ιανουαρίου 2010 στις 9:41 π.μ.

    δεν έχω κάτι να προσθέσω, τα είπες όλα στο άνωθεν σχόλιο σου. Ουσιαστικά, αυτό που νιώθω κάθε φορά που είμαι υποχρεωμένη να πάω σε κάποια δημόσια υπηρεσία είναι ότι θίγεται η αξιοπρέπεια μου. Για τη νοημοσύνη μου δε γίνεται λόγος. Αυτά. Α, και την επόμενη φορά που θα πας, πάρε δύο μέτρα τζιν ύφασμα να ντύσεις τη γδυτή υπάλληλο και ένα καινούργιο μανό για να βάψει η άλλη τα νύχια της :)

  1. καλωδιο
    18 Ιανουαρίου 2010 στις 12:29 μ.μ.

    Εγώ μπήκα απλώς για να καταθέσω και εδώ (μπροστά στους φιλάθλους σου ) την κάθετη (πω πω !!) διαφωνία μου με τη γνώμη σου για τον Μικρούτσικο.

  1. staxti
    18 Ιανουαρίου 2010 στις 2:04 μ.μ.

    Γιατί να σε σεβαστούν αγαπητέ Τίκτε.Θα τους διώξει κανείς;Ή θα τους κόψει φράγκα;Αδερφέ, άστα, υπομονή.Είναι και άλλοι που υποφέρουν κάθε μέρα από δαύτους.