Φαντάζομαι την Ελλάδα σαν ένα παλιό πέτρινο σπίτι, με πέτρινη σκάλα και ξύλινα μπαλκόνια, όπου μεγάλωσαν γενιές που πότισαν τους τοίχους με τις ανάσες τους, και τα εγγόνια έχουν την θύμηση της γιαγιάς στο ξύλινο μπαλκόνι. Ώσπου, κάποιοι προκομμένοι παίρνουν την πρωτοβουλία για όλους, και γκρεμίζουν στην αρχή τα ξύλινα μπαλκόνια, με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού. Αργότερα αφαιρούν σιγά σιγά τα αγκωνάρια ώσπου δεν μένει τίποτα από το σπίτι. Εκτός από την θύμηση της γιαγιάς στο ξύλινο μπαλκόνι.

Είναι τρελοί αυτοί οι κυβερνώντες στην Ελλάδα. Είναι σαν κάποιος να σε φιλοξενεί στο σπίτι του και συ να κάνεις τα χατίρια του δημαγωγού σου ο οποίος θέλει να πηδήξει την οικοδέσποινα.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις θέλουν να νιώθουν εθνικά υπερήφανες, χωρίς όμως να παραιτούνται από την Αμερικανική βοήθεια ώστε η εθνική υπερηφάνεια να καμουφλάρει την εθνική επαιτεία. Διότι οι Αμερικανοί πάντα μέσα είναι, είτε έχουν βάσεις είτε όχι. Αρκεί να σε ταΐζουν με δάνεια και βοήθειες, ώστε να σε υποχρεώνουν να τροποποιείς την εξωτερική αλλά και την αμυντική πολιτική ανεβοκατεβάζοντας το ύψος της οικονομικής βοήθειας.

Και τώρα Ελλαδάρα μου αλλάξανε τα γούστα σου και μπέρδεψες τα μπούτια σου. Είσαι στην Ε.Ε και δεν σε γουστάρει κανείς, είναι και μακριά η Αμερική.

Ελάτε καλιέ κύριε .... δώσε και σε μένα ένα δάνειο.

Ότι έχετε ευχαρίστησης.

Και ζητιάνοι, και υπερήφανοι, αφού εξαρτούμε την ύπαρξή μας από τα δάνεια.

Αλλά εδώ που τα λέμε πρέπει να είμαστε εθνικά υπερήφανοι διότι κάποιοι πρέπει να φάνε υπερηφάνως αυτά τα δάνεια.

Εθνικοποιημένη μασόχαψα λέμεεε...

Αλλά τώρα που τα δάνεια δεν φτάνουν για να τρώνε όλοι, πρέπει να τρώνε με βάρδιες. Αυτό το νόημα έχει η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Ενώ οι μισοί χωνεύουν, οι άλλοι μισοί τρων. Και όσοι δεν καλούντε στο μεγάλο φαγοπότι, αρχίζουν να φωνάζουν να ουρλιάζουν για τους κλέφτες, μέχρι να φοβηθούν οι κλέφτες και να τους πάρουν μαζί τους σε καμιά κυβέρνηση για να φαν και αυτοί και να το βουλώσουν.

Δεν μιλάν με γεμάτο στόμα, λεν οι μανάδες.

Το λέει επίσης και η μαμά Αμερική.



date 25/2/10

16 σχόλια to “Ένα σπίτι μια ζωή”

  1. pølsemannen
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:27 π.μ.

    Εγώ λέω να την ψάξουμε με τους Κινέζους μπας και είναι κιμπάρηδες.

    Αλλά περήφανα πάντα έτσι;

  1. Ανώνυμος
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:42 π.μ.

    Μωρέ τη γουστάρουνε σου λέω!
    Μόνο πές της αν τη δείς να εφοδιαστεί με παραπάνω βαζελίνη..

  1. bbimbo ( PR PROFILE )
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:55 π.μ.

    ..δεν είναι τρελοί οι κυβερνώντες στην Ελλάδα,
    πονηροί και κακοπροαίρετοι είναι..:-(

  1. tiktos
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:11 π.μ.

    @
    polse,
    υπάρχει τεφαρίκι πράμα σε κινέζικο:))

    @
    ανώνυμε.
    και η βαζελίνη με δανεικά θα παρθεί:)

    @
    Bimbo,
    γιατί μιλάς άσχημα για τους κοτζαμπάσηδές μας;-))

  1. τάκης τυρταίος
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:05 μ.μ.

    Φίλε Τίκτο,
    Μάλλον πρέπει πολλές λέξεις
    να τις προσδιορίσουμε πάλι.
    Δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα.
    Προκοπή,εκσυγχρονισμός,πρόοδος και
    κάτι τέτοιες.

  1. Φώντας
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:08 μ.μ.

    Αδριφάκι
    Να με συγχωρέσεις αλλά αυτοί δεν έχουν γιαγιάδες να θυμούνται. Φύτρωσαν με τα μαρούλια όταν ο "η ελλάδα ανήκει στους έλληνες" τους έδωσε την "εξουσία". Έτσι για να τη διατηρήσουν για το "λαό" πάντα, το "ότι φάμε ότι πιούμε και οτι μέγεθος αρπάξει ο κώλος μας" έγινε τρόπος ζωής.

  1. tiktos
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 4:34 μ.μ.

    @
    Τάκη,
    που τις θυμήθηκες μωρέ αδερφέ αυτές τις λέξεις!!!!))

    @
    Αδριφάκι Φώντα,
    μετά το "η ελλάδα ανήκει στους έλληνες",είπε το αμίμητο "λαβαμε ημέτεροι τα δέοντα προς άφεσιν πρωτοβουλίας" και ακόμα να καταλάβω τι κατάλαβαν τα πλήθη που ζητωκραύγαζαν.
    Μα τον άι Πρίαπο σου λέω:))))

  1. OXΙά
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:32 μ.μ.

    Τίκτο,
    έτσι που ήρθαν τα πράγματα νομίζω ότι ο τίτλος της ανάρτησή σου θα έπρεπε να είναι:
    "Ένα σπίτι μια πορδή".

  1. tiktos
    25 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:36 μ.μ.

    @
    οχια,
    ναι,σίγουρα,
    αλλά τι να κάνουμε,βρεθήκαμε με λάθος ομάδα γιατί νίκησαν οι άλλοι χωρίς να παίξουν καλύτερα και χωρίς να το αξίζουν αλλά τους βοήθησε ο αμερικανός διαιτητής.

  1. μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
    26 Φεβρουαρίου 2010 στις 5:58 π.μ.

    Το χάσαμε το σπίτι πατριώτη...
    αν και ορκίζομαι ότι ποτέ δε μίλησα με γεμάτο στόμα... σάμπως είχα και με τι να το γεμίσω...

  1. tiktos
    26 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:01 π.μ.

    @
    μαμούφι,
    μένουν όμως στο υποσυνείδητο

    καλημέρα σου είπα;)))

  1. Saq
    27 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:50 μ.μ.

    εμένα η ελλάδα μου μοιάζει με ένα σπίτι μισογλκρεμισμένο σάπιο που το ντύσανε με γυψοσανίδεςγια να φαίνεται καινούριο. σιγά σιγά όμως η σαπίλα άρχισε να τις τρώει και αυτές και να βγαίνει προς τα έξω.

  1. tiktos
    28 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:05 π.μ.

    @
    Newton,
    αυτά τα καινούργια υλικά μας έφαγαν φίλε

  1. Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
    1 Μαρτίου 2010 στις 5:57 μ.μ.

    Με τόσα υποστύλια κάποιο θα μας έμπαινε στον κώλο.

  1. Σιγαλας Μακαριος
    2 Μαρτίου 2010 στις 12:23 μ.μ.

    Δεν μιλάν με γεμάτο στόμα, λεν οι μανάδες.
    Το λέει επίσης και η μαμά Αμερική.

    Το λένε και οι παραφουσκωμένες κοιλιες, οι Ολυμπιάδες και τα Χρηματιστήρια, τα οπλικά συστήματα και τα Βατοπέδια, τα μετρά και τα αντίμετρα, οι μίζες και οι μπρίζες...
    μα πάνω απο όλα το λέει η μάνα, αυτη η ίδια μάνα που υποστηριζει οτι δε μιλάνε με γεμάτο στόμα, γιατί μπουκώθηκε κ εκείνη, της πετάνε τα αποφάγια και της αρκούν, λέει ευχαριστώ και σιωπά...
    Αν δεν ξυπνήσει η μανα χαθήκαμε...

  1. tiktos
    2 Μαρτίου 2010 στις 8:59 μ.μ.

    @
    wishmaster,
    "τρεις και το λουρί της μάνας"