Περιμένοντας..........
Τα πιο σκληρά μέτρα (από τους ψεύτες, τους κλέφτες και θρασύδειλους φιλοτομαριστές).
Θα αρχίσει η προσπάθεια επιβίωσης και της αναμονής για το αύριο, τι θα ξημερώσει αύριο;
Πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε.
Ίσως ξαναβρούμε τον δρόμο που χάσαμε από τις σειρήνες.
Να φτωχύνουμε απ’ έξω μπας και πλουτίσουμε από μέσα.
Μπας και κάποια φορά επιτέλους θα ενδιαφερθούμε για τον δίπλα μας και όχι για την πάρτη μας και τα κομματικά κομπλότα μας.
Να αναγκαστούμε να παράξουμε μόνοι μας την τροφή μας, και ίσως, οι πιο ανθρωπιστές να την δώσουν και σε άλλους, χωρίς μεσάζοντες.
Ίσως αρχίσουμε πάλι να έχουμε μυρουδιά και να βλέπουμε τα χρώματα.
Ίσως να είναι η αρχή για καινούργιες καταστάσεις, για άλλες μορφές κοινωνίας που έρχονται σιγά σιγά.
Σίγουρος δεν είμαι για τίποτα. Αλλά τώρα τελευταία έχω μια περίεργη ηρεμία, παρόλο που ο Πρίαπος μου κλείνει το μάτι.
Περιμένοντας λοιπόν,μιας και δεν πιστεύω στην παρθενογένεση, κάτι κλεμμένο να διαβάσετε στην αναμονή σας για αύριο ελπίζοντας να σας φέρει ηρεμία.
«Σε περιμένω. Πόσο μπορεί να διαρκεί μια μέρα στο σκοτάδι, πόσο μια εβδομάδα;
Ζούμε χορτασμένοι από έρωτες και γεύσεις που δοκιμάζουμε, σώματα που τα κολυμπούμε σαν λίμνες, φόβους που κρύψαμε βαθιά στην τρύπα κάθε νύχτας.
Θέλω όλα αυτά που ονειρεύτηκες να μου χαράξουν το κορμί γιατί εμείς είμαστε ο πραγματικός κόσμος και όχι τα σύνορα που ζωγραφίζονται πάνω σε χάρτες. Ξέρω πως θα έρθεις και θα με φέρεις στο παλάτι των ανέμων. Αυτό ήθελα από πάντα, να περπατήσω μαζί σου σε ένα τέτοιο μέρος, σε μια πορεία χωρίς χάρτες.»
Και αφού περάσαμε τα προκαταρκτικά, άντε και καλά γαμήσια.
4/3/10
4 Μαρτίου 2010 στις 1:09 π.μ.
Άουτςς