Πλησίαζε το καταμεσήμερο, η ζέστη άρχισε να γίνεται ανυπόφορη, το μυστρί άρχιζε να γίνεται ασήκωτο και μια παρέα πιτσιρικάδων που έπαιζαν μπάλα μέσα στο λιοπύρι, σταμάτησαν για να πιουν ένα χυμό και μέχρι να πιουν τον χυμό,άλλο μου έπαιρνε τα τούβλα, άλλο το μυστρί άλλο πάταγε στην λάσπη, γενικά ένας μικρός πανικός με 38 βαθμούς Κελσίου.

-Πως σε λένε εσένα; Ρώτησα τον πιο γλύκα με τα μακρυά μπουκλωτά μαλλάκια.

-Παναγιώτη..

-Τι τάξη πας ρε Παναγιώτη;

-Δευτέρα

-Και γω Τετάρτη» πετάχτηκε ο αδερφός του Παναγιωτάκη

Και πως σε λένε εσένα;

-Βασίλη

-Είσαι καλός μαθητής ρε Παναγιώτη;

-Ε......καλός είμαι..

-Γιατί δεν διαβάζεις, ρε Παναγιωτάκη;

-Δε θα μου χρειαστούν εμένα τα γράμματα

-Και γιατί παρακαλώ;

-Θα γίνω ποδοσφαιριστής!!

-Και εγώ τραγουδιστής!!, είπε ο Βασιλάκης

-Και αν δεν καταφέρετε να γίνετε ούτε ποδοσφαιριστές ούτε τραγουδιστές, τότε τι θα κάνετε χωρίς μόρφωση;

-Θα μας πάρει ο μπαμπάς στην δουλειά, είπε ο Βασιλάκης

-Και τι δουλειά κάνει ο μπαμπά σου;

-Δουλεύει στο ΙΚΑ.

Και πάω καμιά σαρανταριά χρονάκια πίσω.... στα δικά μου, τότε που οι μισοί ήθελαν να γίνουν καουμπόηδες και οι άλλοι μισοί θέλαμε να γίνουμε ινδιάνοι, μέχρι που αρχίσαμε να το παίρνουμε απόφαση ότι δεν γίνεται οι μισοί να σκοτώνουν τους άλλους μισούς.(ή μήπως δεν είναι έτσι;)

Άλλος ήθελε να γίνει αεροπόρος, άλλος γιατρός, άλλος αστροναύτης, άλλος... όλοι θέλαμε να γίνουμε κάτι, τρανό, να κάνουμε την υπέρβαση, να σώσουμε και να βοηθήσουμε τον κόσμο, και να κάνουμε τον κόσμο να νιώθει περήφανος για εμάς.

Όταν έγινε και η πρώτη εκτόξευση του COLUMBIA από το κανάβεραλ σε τηλεοπτική αναμετάδοση, εκεί να δεις.....1981, τι χρονιά κι εκείνη. COLUMBIA ΠΑΣΟΚ...Ψψψψψψ... κάτσε καλά... κοσμοϊστορικά γεγονότα...Που λες, αρχίσαμε να φτιάχνουμε διαστημικά λεωφορεία, με χαρτόκουτα, τενεκέδες σαμπρέλες.... πηγαίναμε πιο γρήγορα από το Columbia και κάναμε περισσότερες περιστροφές γύρω από την γη....

Αν και ο προσωπικός μου ήρωας, ήταν και είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν!!Ο Γκαγκάριν στις 12 Απριλίου του ’61, μπήκε σε τροχιά γύρω από την γη με το «ΒΟΣΤΟΚ 1» για 129 ολόκληρα λεπτά και με μέγιστη ταχύτητα 28.968 χλμ/,ώρα. Και προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο σε ένα χωράφι, 700 χλμ νοτιοανατολικά της Μόσχας μπροστά στα έκπληκτα μάτια μια χωρικής, της κόρης της και μιας αγελάδας.Μετά τον Γκαγκάριν οι αμερικανοί συνεχίζουν να κατέχονται από το σύνδρομο του αιώνιου δεύτερου.Του επιφυλάχτηκε υποδοχή ήρωα στην κόκκινη πλατεία.Το τέλος του, ακόμη πιο ηρωικό στις 27 Μαρτίου του ’68, όταν σκοτώθηκε σε μια εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας, προκειμένου να μην πέσει το αεροπλάνο σε κατοικημένη περιοχή.Γιος ξυλουργού ο Γκαγκάριν.

Κατεβαίνοντας την σκαλωσιά και έχοντας πάρει το μπρούτζινο χρώμα των Φίτζι, σκεφτόμουν ότι σε αυτή την χώρα ο Παναγιώτακης και ο Βασιλάκης μπορεί να γίνουν ποδοσφαιριστές ή τραγουδιστές, μπορούν να γίνουν οι γιοι του πατέρα τους, δεν θα μπορέσουν όμως ποτέ να κάνουν κανέναν άνθρωπο να κάνει μία βόλτα, έστω και νοητά, γύρω από Γη.



date 18/7/10

11 σχόλια to “Ο Γιός του πατέρα του”

  1. bbimbo ( PR PROFILE )
    18 Ιουλίου 2010 στις 9:02 μ.μ.

    άμα ανεβάζεις τόσο ψηλά τον πήχυ,
    ασφαλώς και δεν θα τον φτάσουν ποτέ τα σημερινά παιδιά..!!!!!

    άλλωστε δεν φταίνε αυτά..,
    αλλά εκείνοι που τα φτιάξανε
    κι' οι άλλοι που τα εκπαιδεύουνε..:(

  1. Swell
    18 Ιουλίου 2010 στις 9:22 μ.μ.

    Γύρους σε πίστες μπουζουκτσίδικων και σε πλατείες πανηγυριών θα κάνουν. Οπως ο Τζέφρυ, που κάτι μ' αυτά, κάτι με το όνομα (ο νεποτισμός έχει πεθάνει) έγινε πρωθυπουργός.

  1. Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
    19 Ιουλίου 2010 στις 1:32 π.μ.

    Αχ βρε τίκτε!

    Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν έχεις καν απάντηση σε αυτά τα παιδιά, ερεισμα να επιχειρηματολογήσεις.
    "Έτσι και αλλιώς, τα ξέρουν όλα."

    Respect για την ανάρτηση.

  1. tiktos
    19 Ιουλίου 2010 στις 6:47 π.μ.

    @
    Bimbo
    @
    swell
    @
    ερωτευμένη
    δεν ανεβάζω ψηλά τον πήχη.
    Άλλωστε τα παιδιά είναι τα μόνα που δεν ευθύνονται γι αυτή την κατάσταση.
    Οι εικόνες τους είναι αυτά που εμείς τους προβάλουμε.
    Τις εικόνες που έχει επιλέξει το σύστημα και εμείς γίναμε μέρος του συστήματος.

  1. Φώντας
    19 Ιουλίου 2010 στις 11:57 μ.μ.

    Αδριφάκι
    όλους μας κατάντησαν ΓκαΡγκάΡγκάΡιν, τα παιδιά θα γλίτωναν;

  1. tiktos
    20 Ιουλίου 2010 στις 6:24 π.μ.

    @
    Φώντα
    αδριφάκι δεν έχεις άδικο.
    Ξέρεις πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν τον Παναγιωτάκη;
    Αλλά έχουν περάσει τα χρόνια και είναι κομμάτι δύσκολο να παίξω σε μεγάλη ομάδα:-))))))))

  1. Σιγαλας Μακαριος
    23 Ιουλίου 2010 στις 2:35 μ.μ.

    την πραγματικότητα που περιγράφεις βρε Τικτο μου την αντιλαμβάνομαι. Την απαισιοδοξία ομως όχι. μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα αρκεί να το θέλουμε. δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω...

  1. tiktos
    24 Ιουλίου 2010 στις 6:55 π.μ.

    @
    Wishmaster
    για να αλλάζει η υπάρχουσα κατάσταση και νοοτροπία,πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και δεν βλέπω πολλούς διατεθειμένους.

  1. Unknown
    24 Ιουλίου 2010 στις 9:05 μ.μ.

    Καλησπερα φιλε. Σε καταλαβαινω ολοι καπως ετσι ειμαστε, μα το ΘΕΟ ομως ειμαστε και αρκετοι και μπορουμε να γινουμε περισοτεροι για να πεταξουμε τα εμποδια απο τον δρομο των παιδιων μας.
    ΚΡΑΤΑ ΤΙΚΤΟ..............

  1. tiktos
    25 Ιουλίου 2010 στις 8:09 π.μ.

    @
    taspa
    καλή σου μέρα.
    Δεν διαφωνώ σ' αυτό που λες αλλά είναι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.
    Τα παιδιά είναι τα μόνα που δεν ευθύνονται.Ότι λέω το λέω αποκλειστικά για τους γονείς που παρκάρουν χωρίς αναστολές τα παιδιά τους στις κονσέρβες του συστήματος.

  1. Unknown
    25 Ιουλίου 2010 στις 9:48 π.μ.

    Καλημερα. Πριν απο δυο εβδομαδες με ευκαιρια τα αποτελεσματα των εισαγωγικων και την αθλια ατραξιον που στηνεται χρονια τωρα γυρω απο αυτες, αναρωτιομουν με μια Αναρτηση μου.
    Τα παιδια Αγαπουν τους Γονεις ,οι Γονεις ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;;;