Ζουν ανάμεσα μας.

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Πρόκειται για ανθρωπόμορφα όντα, διαφόρων χρωματισμών, με μόνιμο και υπεροπτικό χαμόγελο. Τεράστια διαστημόπλοια, άγνωστης για εμάς τεχνολογίας τα έχουν αμολύσει στις κατά τόπους περιοχές και δρουν ανεξέλεγκτα. Αυτά τα πολύχρωμα εξωγήινα στρατιωτάκια έχουν εντολή να απορροφήσουν τον παραγόμενο πλούτο, πλούτο υπέργειο και υπόγειο, και να τον μεταφέρουν στα διαστημόπλοιά τους. Και όσοι από μας απομείνουν θα χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για την εξόρυξη του πλούτου. Το συνθηματικό τους είναι «είμαι υποψήφιος». Για να κουρκουτιάζει ο εγκέφαλός μας και για να μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση, μας ψεκάζουν με αέρια τα οποία τα κλάνουν, όχι από τον κώλο, αλλά από το στόμα. Και μέσα από την ζάλη την μεγάλη, βλέποντας τους στις ρετουσαρισμένες αφίσες, θέλουμε να ερωτοτροπήσουμε μαζί τους. Ή μάλλον, να τους σοδομίσουμε. Αλλά κάθε αντίσταση είναι χαμένη υπόθεση.

Ο ΟΗΕ έψαξε και βρήκε τον «ειδικό» που θα συνδιαλεχθεί μαζί τους. Αλλά οι στρατιές των πολύχρωμων εξωγήινων είναι ανίκητες. Η βλακεία δεν έχει αντίπαλο σε όλο το σύμπαν και αυτό το ξέρουν καλά οι διοικητές των διαστημοπλοίων. Χρόνια παρακολουθήσεων και πειραματισμών έχουν αποδείξει ότι τα στρατιωτάκια μόλις ολοκληρώσουν την αποστολή για την οποία προγραμματίστηκαν θα αυτοκαταστραφούν. Είτε από το πολύ «όπου φυσάει ο άνεμος» θα παρασυρθούν, είτε θα λιώσουν από το γλείψιμο προσπαθώντας πάλι κάπου να ενταχθούν, είτε θα σκάσουν από την μάσα του παραγόμενου πλούτου που δεν ήταν για τα δόντια τους.

Και θα μείνει ο «ειδικός» αναρμόδιος διαμεσολαβητής να λέει σε άπταιστα ελληνικά: yes, sir.