Στην εξορία (Οχτώβρης 1935)
Μας σιδεροδέσανε τα χέρια
και μας κλείσαν ολούθε μαλινχέρια.
και μας κλείσαν ολούθε μαλινχέρια.
Μας μετρήσανε, κάπου εξηνταριά,
και μας ζυγιάσαν την ψυχή – βαριά!
και μας ζυγιάσαν την ψυχή – βαριά!
Μουδιάσανε σφιχτόδετα καιρό
χέρι δεξί με χέρι αριστερό.
χέρι δεξί με χέρι αριστερό.
Μουδιασμένο και τ’ άλλο μας, που εκράτει
βαλίτσα ή δέμα για τον Άη – Στράτη.
βαλίτσα ή δέμα για τον Άη – Στράτη.
Κατάχαμ’ Αρετή, Μυαλό και Νιάτα!
Τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα...
Τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα...
Τυχερέ, κείνο τ’ άθλιο δειλινό
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.
Μεγάλα μάτια αστραφτερά, στητός
κι ατάραγος πάνου απ’ τη Μοίρα αφτός,
κι ατάραγος πάνου απ’ τη Μοίρα αφτός,
κοιτούσε την ερχόμενην ευδία.
Συ νεβρικός από την αηδία.
Συ νεβρικός από την αηδία.
Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια.
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια.
Μα το καλογεράκι απ’ τ’ Αγιονόρος,
που πέταξε τα ράσα, ο θεοφόρος,
που πέταξε τα ράσα, ο θεοφόρος,
και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια,
ξουρισμένα μουστάκια και σαγόνια,
ξουρισμένα μουστάκια και σαγόνια,
μαζί μας δεν το δέσανε. Βλακεία
να πομπέψουν πατρίδα και θρησκεία!
να πομπέψουν πατρίδα και θρησκεία!
Έτσι μας εφορτώσαν στο βαπόρι,
τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι.
τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι.
Εξορία στο λαό, χέρια δεμένα,
για να ρθει ο Εξορισμένος απ’ τα ξένα,
για να ρθει ο Εξορισμένος απ’ τα ξένα,
να χωρίσει το Έθνος και να βάλει
τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη.
τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη.
Ο Βάρναλης το έγραψε εξήντα πέντε χρόνια πριν, κι όμως…
Δεν αντέχεται τόση επικαιρότητα.
Θυμάμαι που λέγαν παλιά, ότι οι δημοτικές εκλογές δεν έχουν καμιά σχέση με κόμματα. Δεν πρέπει να έχουν. Υποτίθεται ότι ψήφιζες, σύμφωνα πάντα με την αισθητική του ο καθένας, αυτόν που θεωρούσε ικανότερο και ευπατρίδη. Γι αυτό υπήρχαν δημάρχοι και προέδροι που βγαίναν παμψηφεί. Μέχρι που ο κομματικός συρφετός διείσδυσε άνευ βαζελίνης, διότι μυρίστηκε τα επερχόμενα κονδύλια. Όπως διείσδυσε και στις σχολικές εκλογές, μια πρόβα για να τα εμπεδώσεις καλύτερα όταν θα γίνεις ενήλικος υπήκοος. Η βρώμα και η δυσωδία δεν έχει ηθικές αναστολές. Περιφερόμενος τις τελευταίες μέρες στα εγκαίνια διαφόρων συνδυασμών να το πω (;), πολιτικών μικροκομμάτων μου κολλάει καλύτερα όπως λέμε «μικροτσούτσουνος»,παρατήρησα με μεγάλη μου χαρά ότι όχι μόνο δεν υπήρχε λαοθάλασσα, αλλά από τους υποψήφιους δεν σκέφτηκε κανείς να καλέσει και από έναν, για να φανούν κάμποσοι, τουλάχιστον περισσότεροι από το ψηφοδέλτιο. Οι μεν κυβερνητικοί να ζητούν την στήριξη για να σωθεί η χώρα, οι δε άλλοι ζητούν ψήφο διότι τα δικά τους μνημόνια είναι καλύτερα. Μέχρι και το ΚΚΕ κατεβάζει μικροκομματικό συνδυασμό. Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω και το θεωρώ σαν κάτι σπαζαρχίδικα κρύα ανέκδοτα. Είσαι κατά, αλλά παρ’ όλα αυτά συμμετέχεις σε αυτό που πρώτος απ’ όλους κατακρίνεις; Διότι μας είχε συνηθίσει στην μη συμμετοχή στις διάφορες διαβουλεύσεις. Αλλά για κάτσε μια στιγμή. Μήπως τελικά εγώ είμαι ο μεγάλος μαλάκας και τα βλέπω όλα στραβά; Μήπως εγώ είμαι ο εγκάθετος των κομμάτων και κυρίως του ΠΑΣΟΚ που προωθώ την αποχή; Μήπως είμαι αυτός που πάω κόντρα στις «μαθηματικές ακρίβειες» του ότι, αν δεν πάω εγώ να ψηφίσω θα συνηγορήσω υπέρ των δυο μεγάλων κομμάτων και ειδικότερα του ΠΑΣΟΚ; Ίσως. Αλλά στις μικρές κοινωνίες που όλοι ξερενόμαστε μεταξύ μας, ας δούμε μερικές ομοιότητες των μικροκομματικών συνδυασμών:
- έχουν όλοι από δυο ή και περισσότερους καταπατητές δημόσιας γης
- το 70% των υποψηφίων είναι δημόσιοι υπάλληλοι που ενώ έσωσαν το δημόσιο αποφάσισαν να σώσουν και κάτι παραπάνω
- έχουν όλοι από δυο ασφαλίτες (εκτός του ΚΚΕ)
- έχουν όλοι από δυο ή και περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι χρηματίστηκαν και χρηματίζονται να κάνουν την δουλειά τους αλλά και να νομιμοποιήσουν καταπατημένα κυρίως
- έχουν όλοι από δυο Ανθρώπους, κόσμημα για τον τόπο, τους οποίους τους έφαγε εξαρχής η μαρμάγκα
- κ.λπ. κ.λπ.
Επίσης θέλω να πάρω θέση για το πρόσφατο γιαούρτωμα. Είναι ντροπή για τον τόπο τέτοια πράγματα, τα οποία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να στηρίζουν το κεφάλαιο και τα καρτέλ γαλακτοβιομηχανιών, πετώντας προϊόντα τους, με 0% λιπαρά. Χάθηκαν τα γιαουρτάκια με πέτσα ντόπιων παραγωγών;
24/10/10
24 Οκτωβρίου 2010 στις 5:51 μ.μ.
Τικτο μου καλησπέρα...
Αψογη ανάρτηση σε ένα δεν θα συμφωνήσω και αυτό ειναι η αποχή...
Ειναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία... ας μην την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη. Τα λέω πιο αναλυτικά στην τελευταία μου ανάρτηση μη τα πω και εδώ, θα τα διαβάσεις...
τις καλησπέρες μου...